Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Σε λίγες μέρες θα είσθε ελεύθερη. Κινητοποιήθηκαν οι πάντες, προκειμένου να αποκατασταθεί μία αδικία. Οφείλω, όμως, να σας ενημερώσω για ορισμένες παρενέργειες που θα έχει η υπόθεσή σας και να επισημάνω ορισμένες δυσλειτουργίες που αναδεικνύει η περίπτωσή σας. Αφού πρώτα σας συγχαρώ, επειδή καθώς μιλούσατε σε δημοσιογράφους δεν βάλατε τα κλάμματα, όπως κάνουν οι «γυναικούλες», θήλεις τε και άρρενες, όταν καταλαμβάνονται κλέπτοντες οπώρες. Αναγνωρίσατε το λάθος σας και αποδεχθήκατε ότι πρέπει κάποια τιμωρία να υποστείτε. Αλλά όχι τη βαρβαρότητα που επέπεσε επί του προσώπου σας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[το απολυτήριο της Ε΄ Δημοτικού δεν είναι πιστοποιητικό;]
Το αγγλοσαξωνικό δίκαιο, το αποκαλούμενο και common law, έχει διαμορφωθεί από αιώνων επί τη βάσει δικαστικών αποφάσεων που έταμαν διαφορές με βάση την κοινή λογική και τις αρχές της ευθύτητας και εντιμότητας ελλείψει γραπτού δικαίου. Έτσι, τα δικαστήρια επικαλούνται βασικές αρχές του δικαίου με παραπομπή στις δικαστικές αποφάσεις/σταθμούς [landmark cases] που τις καθιέρωσαν. Η πρακτική αυτή ακολουθείται και από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου [π.χ. Σκορδοπούτσογλου κατά Ελλάδος], αλλά και από το Δικαστήριο της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης [π.χ. Επιτροπή κατά Δανίας], μολονότι τα δικαστήρια αυτά εφαρμόζουν γραπτό δίκαιο.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τα ένδικα μέσα έχουν θεσπισθεί για να διορθώνονται λάθη και να εξοβελίζονται αδικίες. Και τούτο, διότι και οι δικαστές είναι άνθρωποι, άρα κάνουν λάθη είτε συγγνωστά είτε ασύγγνωστα. Σίγουρα εκδίδονται καθημερινά δικαστικές αποφάσεις που τις διαβάζει κανείς και τρελλαίνεται, επειδή έρχονται σε αντίθεση με το ίδιο το γράμμα του νόμου, το οποίο είναι τόσο σαφές που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και δεν χρειάζεται οποιουδήποτε είδους ερμηνεία. Τις διαβάζεις και σκέφτεσαι πόσα έξοδα και πόσος χρόνος θα απαιτηθούν για να διορθωθεί μία εξωφθάλμως λανθασμένη απόφαση με την άσκηση ενός ενδίκου μέσου. Και τούτο, παρά τις αλλεπάλληλες μνημονιακές παρεμβάσεις του νομοθέτη για την επιτάχυνση της απονομής της Δικαιοσύνης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ευτυχώς που ο Τατσόπουλος προσχώρησε στη ΝΔ και της έδωσε ώθηση 10 μονάδων στις δημοσκοπήσεις, ώστε το κώμα που υποσχέθηκε στο ΔΝΤ να λάβει αντισταθμιστικά μέτρα, αν το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε τα μνημονιακά μέτρα του αντισυνταγματικά, να έλθει στην εξουσία, για να συνεχίσει το έργο του Αλαίκσοις. Φοβάμαι μόνον τον μισό γυναικείο πληθυσμό της Αθήνας που έμεινε ανικανοποίητο, μήπως κάνει ζημιά.
Ο υπουργός Παιδείας Γαβρόγλου μας ενημέρωσε ότι στη θέση 4.500 ιερέων θα διορίσει τεσσεράμιση χιλιάδες καθηγητές. Εγώ γιατί μια ζωή ήξερα πως η χιλιάδα είναι γένους θηλυκού, εξ ου και λέμε τέσσερις και μισή χιλιάδες ή τεσσερσήμιση χιλιάδες; Πάλι λάθος γαμώ το μου.
Υπάρχει άραγε κάτι που δεν ξεπούλησε η αριστερά; Πανευρωπαϊκά, παγκόσμια, αλλά ειδικά στην χώρα μας;
Κάτι από τα όνειρα και τις ελπίδες του λαού, κάτι από τα δικά της όνειρα; Κάτι από την ψυχή των πρώτων ματωμένων επαναστάσεων;
Και όλο αυτό το ξεπούλημα γιατί; Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιά καρέκλα.
Για μιά εφήμερη συναναστροφή με την εξουσία. (ακόμη και τα 70 χρόνια του "υπαρκτού" εφήμερα ήταν)
Για τρείς ιδεοληψίες και δέκα επιτήδειους.
Για πέντε τυχοδιώκτες, και τα εκατό σκουλήκια τους.