Rib and Sea
Αν δεν είχα υπουργό καθημερινότητας...
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
https://www.kathimerinotita.gov.gr/about/
Βγαίνω, λοιπόν, το πρωί από το σπίτι μου και μπαίνω στο αυτοκίνητο να πάω στο γραφείο. Στη διαδρομή συναντώ τουλάχιστον 2 απορριμματοφόρα του Δήμου. Δύο άνδρες ή μία γυναίκα και ένας άνδρας μισοκρεμασμένοι στο πίσω μέρος. Σταματά το όχημα και εκείνοι τοποθετούν τον κάδο στις ειδικές δαγκάνες για να γίνει η εκκένωσή του. Ύστερα τον πετάνε στην άκρη του πεζοδρομίου εική και ως έτυχε. Ανεβαίνουν στα σκαλοπατάκια και το όχημα ξεκινά. Διερωτώμαι κάθε φορά: έχουν αυτοί απολυτήριο ΣΤ΄ ή Ε΄ Δημοτικού; Και γιατί τα σκουπίδια πρέπει να συλλέγονται πρωί-πρωί προκαλώντας πρόβλημα στην κυκλοφορία και όχι τη νύχτα; Μάλλον κοστίζει το νυκτερινό επιμίσθιο.
Οι κινητοποιήσεις των μαθητών για την υπεράσπιση της Μακεδονίας και η ανηθικότητα-ανεντιμότητα των κομμάτων.
Όσο απουσιάζει η ηθική από την πολιτική, η Ελλάδα θα συνεχίζει να καταστρέφεται και δεν πρόκειται να χαράξει ποτέ στον ορίζοντα το φως της ελπίδας.
Του Σάββα Καλεντερίδη.
Τις μέρες αυτές είμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης ατιμίας και αθλιότητας που γίνεται εις βάρος των μαθητών που αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για την κατάπτυστη και προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, με καταλήψεις και διαδηλώσεις.
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι οι μαθητές προβαίνουν σε καταλήψεις μετά από αποφάσεις που λαμβάνουν με δημοκρατικές διαδικασίες τα Δεκαπενταμελή Συμβούλια, τα οποία έχουν συγκροτηθεί μετά από εκλογές που έγιναν στην κάθε μαθητική κοινότητα.
Πώς να ψηφίσω με τόσο σανό που μου προσφέρουν;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Συνάντηση υπουργού Παιδείας με εκπρόσωπο της Εκκλησίας Κρήτης εξ αφορμής της «ουδετεροποίησης» της Εκκλησίας [=εξουδετέρωσης;] ενόψει συνταγματικής αναθεώρησης που ήλθε και πάλι στην επικαιρότητα προς το τέλος της θητείας της κυβέρνησης. Η συνάντηση ήταν εποικοδομητική μας είπαν. Δηλαδή; Πείτε μας τί είπατε ρε παλλουκάρια.
Μαζί με την εκ νέου ανάδειξη σκανδάλων, με τα οποία ασχολείται η Δικαιοσύνη από το 2008. Δέκα ολόκληρα χρόνια. Ξεχάσαμε και τη Μάντρα και το Μάτι. Μας τα θυμίζουν ορισμένοι ρομαντικοί, αλλά και ρεαλιστές, όπως η κ. Νικολοπούλου που έχασε τη μητέρα της στο Μάτι και γράφει σε επιστολή της στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με τίτλο «Πείτε την αλήθεια στη μνήμη τους». Κλείνει την επιστολή της ως εξής:
Αγαπητή έγκλειστη καθαρίστρια Νο 2
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Σε λίγες μέρες θα είσθε ελεύθερη. Κινητοποιήθηκαν οι πάντες, προκειμένου να αποκατασταθεί μία αδικία. Οφείλω, όμως, να σας ενημερώσω για ορισμένες παρενέργειες που θα έχει η υπόθεσή σας και να επισημάνω ορισμένες δυσλειτουργίες που αναδεικνύει η περίπτωσή σας. Αφού πρώτα σας συγχαρώ, επειδή καθώς μιλούσατε σε δημοσιογράφους δεν βάλατε τα κλάμματα, όπως κάνουν οι «γυναικούλες», θήλεις τε και άρρενες, όταν καταλαμβάνονται κλέπτοντες οπώρες. Αναγνωρίσατε το λάθος σας και αποδεχθήκατε ότι πρέπει κάποια τιμωρία να υποστείτε. Αλλά όχι τη βαρβαρότητα που επέπεσε επί του προσώπου σας.
Hellenic Republic v. Demetrios Tsipras
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[το απολυτήριο της Ε΄ Δημοτικού δεν είναι πιστοποιητικό;]
Το αγγλοσαξωνικό δίκαιο, το αποκαλούμενο και common law, έχει διαμορφωθεί από αιώνων επί τη βάσει δικαστικών αποφάσεων που έταμαν διαφορές με βάση την κοινή λογική και τις αρχές της ευθύτητας και εντιμότητας ελλείψει γραπτού δικαίου. Έτσι, τα δικαστήρια επικαλούνται βασικές αρχές του δικαίου με παραπομπή στις δικαστικές αποφάσεις/σταθμούς [landmark cases] που τις καθιέρωσαν. Η πρακτική αυτή ακολουθείται και από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου [π.χ. Σκορδοπούτσογλου κατά Ελλάδος], αλλά και από το Δικαστήριο της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης [π.χ. Επιτροπή κατά Δανίας], μολονότι τα δικαστήρια αυτά εφαρμόζουν γραπτό δίκαιο.