Γράφει ο Πλάτων Τήνιος (οικονομολόγος, επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς).
Μόνιμη επωδός στις αναλύσεις των τελευταίων ημερών είναι ότι δεν υπάρχει προηγούμενο για αυτό που γίνεται. Όμως εμείς, οι Αιγυπτιώτες, θυμούμαστε τις τελευταίες μέρες της δικής μας Αλεξάνδρειας: την επιβολή ελέγχων στο συνάλλαγμα, τα προβλήματα στις μετακινήσεις, τη διάχυτη αβεβαιότητα. Και μετά από τα απειλητικά σύννεφα ήλθαν τα έκτακτα μέτρα, και τέλος η διασπορά των Αλεξανδρινών σε όλο τον κόσμο. Καθώς η κρίση βαθαίνει, το κλίμα θυμίζει σε κάποιους από εμάς ημέρες που ζήσαμε στις αρχές του ’60.
Προχτές πήγα να δώ τους δύο πιο αγαπημένους Αλεξανδρινούς φίλους των γονιών μου. Με τα παιδιά τους μεγαλώσαμε μαζί. Μια εποχή που καθώς εκείνοι μετράγανε τις τελευταίες μέρες της παλιάς τους ζωής, η πόλη μας άδειαζε από Ελληνες. Σήμερα, στα 90 τους, με σφριγηλό μυαλό και ολοζώντανες αναμνήσεις, μας θύμησαν τη δική μας Αλεξάνδρεια του 1963.
Πηγή : http://www.defence-point.gr/news/?p=132169
Ολοταχώς βαδίζει λοιπόν ο ελληνικός λαός προς την κάλπη της Κυριακής, όπου θα κληθεί να αποφασίσει εμμέσως για το αν επιθυμεί να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, αφού επί της ουσίας, το ερώτημα που έχει τεθεί είναι μη υφιστάμενο, καθότι το σχέδιο επί του οποίου καλείται ο κόσμος να αποφασίσει, απλούστατα έχει αποσυρθεί.
Το πρόβλημα όμως δείχνει να είναι κάπως πιο πολύπλοκο και δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ότι η ψήφος αυτή του ελληνικού λαού, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, ίσως παραγάγει νομικές συνέπειες, τελείως διαφορετικές από αυτές που ενδεχομένως θα προέβαλαν τα ελληνικά «πολιτικά αηδόνια». Μας απασχόλησε ποτέ το ότι ενώ αρχικά η Μέρκελ και οι κοινοτικοί αξιωματούχοι έσπευσαν να αποσύρουν το σχέδιο επί του οποίου θα κάναμε το δημοψήφισμα, στη συνέχεια άλλαξαν στάση και είπαν προχωρήστε; Είναι το ζήτημα… δημοκρατίας η εξήγηση της αλλαγής στάσης; Μάλλον όχι…
Πηγή : http://thethreemooges.blogspot.gr/2015/07/no-euro-no-drachma.html#more
Του Skouliki Tom.
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, έχει στηθεί στα ΜΜΕ ένα σκηνικό τρόμου που κάνει την προεκλογική τρομοκρατία του Ιανουαρίου να μοιάζει με διαφημιστικό του Νickelodeon.
Παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις ρεπορτάζ για λιποθυμίες, ληστείες αυτοκτονίες και αυτοπυρπολισμούς στα ΑΤΜ, λεηλασίες στα σούπερ μάρκετ, ανθρώπους που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με 50 ή 60 ευρώ την ημέρα και επιχειρήσεις που επιβίωσαν 5 χρόνια μνημονίου αλλά βάρεσαν λουκέτο μέσα σε 5 μέρες.
Προφανώς, τα κανάλια απευθύνονται σε ανθρώπους που ζουν σε σπηλιές ή κλειδαμπαρωμένα υπόγεια, αφού αν βγεις έξω βλέπεις ότι η κατάσταση κάθε άλλο παρά τραγική, όπως την παρουσιάζουν, είναι. Ούτε χάος, ούτε μαχαίρια, ούτε διχασμός, ούτε τίποτα.
Της Μαρίας Εξαρχουλάκου (δικηγόρου Αθηνών).
ΜΑΣ ΖΗΤΑΝΕ:
1) Επιβολή ΦΠΑ 23%, σε τουρισμό (ξενοδοχεία-εστίαση, δηλ. καταστροφή σε μια βασική μονάδα εσόδων της χώρας).
2) Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση 1% του ΑΕΠ εντός του 2016.: Δηλ. σε απλά ελληνικά: ΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ.
3) Η ελληνική κυβέρνηση θα εποπτεύει τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανόμενων και των πιθανών δικαστικών αποφάσεων, και θα βρίσκεται σε ετοιμότητα για τη λήψη αντισταθμιστικών μέτρων. Δηλ. δεν έχει καμιά σημασία η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, αφού θα έχει σαν αποτέλεσμα τη λήψη άλλων ισοδύναμων μέτρων, ήτοι ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ΘΕΣΜΟΥ της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ουσιαστικά.
Του Ελευθέριου Ρήνου.
Τα οικονομικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα το ΔΝΤ ξεκαθαρίζουν ότι αν αποδεχθούμε το πακέτο μέτρων των δανειστών δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση.
Την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 πρέπει να ψηφίσουμε αν θέλουμε την πρόταση των δανειστών μας ή αν επιθυμούμε η ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για μια γρήγορη και κοινά αποδεκτή λύση. Θεωρώ ότι το «ναι» είναι μια καταδικασμένη θέση. Ακόμη κι αν κερδίσει η πλευρά που το υποστηρίζει, μόνο για κομματικούς λόγους, δεν μπορεί να εφαρμοστεί και θα σημάνει την οικονομική καταστροφή της χώρας.
Το τραγελαφικό είναι ότι η πλευρά του «ναι» υποστηρίζει πως το πλαίσιο μέτρων δεν ισχύει και δεν υπάρχει αντικείμενο για το δημοψήφισμα. Ωστόσο, όταν κάτι δεν ισχύει και δεν έχει αντικείμενο, πως το υποστηρίζεις; Αφού δεν υπάρχει! Για αυτό δημιουργήθηκε ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα, λες και υπάρχει κάποιος εκτός ΚΚΕ που επιθυμεί την έξοδο από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ουσιαστικά, δημιουργείς έναν εικονικό αντίπαλο, γιατί τον κανονικό δεν τον κερδίζεις σε φυσιολογικές συνθήκες.