Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Θέλω να αναφερθώ, για μία ακόμη φορά, στην πρόσφατη προσάραξη του "Βιτσέντζος Κορνάρος" στο λιμάνι της Κάσου. Και δεν το κάνω επειδή θέλω να δώσω έκταση σε μια θαλασσινή περιπέτεια που, στο κάτω κάτω, είχε αίσιο τέλος, αλλά γιατί πιστεύω ότι οι εγνωσμένης αξίας πλοίαρχοι, που με αυταπάρνηση εξυπηρετούν τις δύσκολες γραμμές του Αιγαίου, δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο χλευασμού και ανέξοδης κριτικής από ωρισμένους ξερόλες του ντόκου που δεν είναι άξιοι να δέσουν ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών τους.

Το βέβαιο είναι ότι το "Βιτσέντζος Κορνάρος" κουβαλάει στις πλάτες του μερικές δεκαετίες αδιάλειπτης θαλασσινής δραστηριότητας, η οποία ξεκίνησε στη Βόρειο Θάλασσα και κατέληξε στα μικρά και ξεχασμένα νησιά του Αιγαίου, όπως είναι η Κάσος και τα Αντικύθηρα. Τα τελευταία χρόνια ευτύχησε να πέσει στα χέρια του καπετάν Δημήτρη Λαδά ο οποίος, εκτός από ένας έμπειρος καπετάνιος, είναι και ένας πολύ καλός και ευγενικός άνθρωπος.

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Ένα συν ένα μπορεί να κάνει τρία; Αν το δεις από φιλοσοφική πλευρά, καμιά φορά 1 + 1 μπορεί να μας κάνει και 4.  Αλλά, συνήθως, ποτέ μα ποτέ 1 + 1 δεν μας κάνει 500 τρισεκατομμύρια ευρώ. Ακόμη και όταν ο Άγγελος Βλάχος έγραψε τους παρακάτω πομπώδεις στίχους, με τίτλο "Η ωραία Ελλάς", βρέθηκε ένα περιοδικό – ο σατιρικός "Ραμπαγάς" – να διακωμωδήσει το εξωπραγματικό του πράγματος.

"Ξεύρεις την χώραν που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα
που κοκκινίζ’ η σταφυλή
και θάλλει η ελαία;
– Ω! δεν την αγνοεί κανείς,
είναι η γη η ελληνίς!".

Κι όμως, στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας", τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Γιατί αν γίνονταν, δεν θα παρακολοθούσαμε με γέλιο (από αυτό, το τρανταχτό, που προκαλεί καρδιοπάθειες) τη φαιδρή προσπάθεια του άφραγκου τρισεκατομμυριούχου Αρτέμη Σώρρα και της ομάδας του, να πείσουν ότι διαθέτουν τα φαιδρά τρισεκατομμύρια των φαιδρών ονείρων μας.

Του Ναπολέοντος Λιναρδάτου.

Πηγή : http://www.blemilo.com/2015/03/blog-post_16.html

Μόνο στην πολιτική παίρνουμε στα σοβαρά κάτι που σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής θα το θεωρούσαμε απατεωνιά ή μια γελοία γραφικότητα. Γελάμε με τον Αρτέμη Σώρρα, αλλά ψηφίζουμε Αλέξη Τσίπρα. Η διαφορά μεταξύ Σώρρα και Τσίπρα είναι ότι ο κ. Τσίπρας είναι πολύ πιο επικίνδυνος.

Ως γνωστόν ο κ. Αρτέμης Σώρρας είναι ο άνθρωπος που υποτίθεται έχει βάλει σ’ ένα λογαριασμό αμερικάνικα ομόλογα αξίας 600 δις, που είναι διαθέσιμα για να πληρωθεί το ελληνικό χρέος και να μας μείνουν και κάτι ψηλά. Μόνο τα 600 δις θα έκαναν τον κ. Σώρρα τον πιο πλούσιο άνθρωπο του κόσμου - και το πιο πλούσιο άτομο στην ιστορία της ανθρωπότητας - αλλά τα 600 δις είναι μόνο η αρχή. Λέει ο κ. Σώρρας ότι η συνολική του περιουσία σε αμερικάνικα ομόλογα φτάνει τα τρία τρις δολάρια. Δηλαδή, ο κ. Σώρρας δεν είναι μόνο ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην γη, δεν είναι μόνο ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην ιστορία, είναι το πιο πλούσιο ον στο σύμπαν από την μεγάλη έκρηξη που το δημιούργησε μέχρι σήμερα.

Του Κώστα Βαξεβάνη.

Αγαπητέ Σταύρο. Ποτέ δεν ήσουν καλός δημοσιογράφος και έτσι δεν μου κάνει εντύπωση που σε μια ανακοίνωση μερικών σειρών έχεις τόσες ανακρίβειες για γνωστά και εμφανή γεγονότα. Έτσι λοιπόν κατανοώ το έλλειμα και απλώς σημειώνω:

1. Δεν είμαι και δεν ήμουν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήμουν κανενός κόμματος αν και είμαι και δηλώνω Αριστερός. Αλλά πάνω απ όλα είμαι δημοσιογράφος. Δηλαδή η πολιτική μου άποψη δεν με εμποδίζει να ασκώ τη δημοσιογραφία ανεξάρτητα και μαχητικά. Όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις φωτογραφία μου, όπως δικιές σου, ούτε με το Σημίτη, ούτε με το Γιάννο, ούτε με τον Άκη, ούτε με την οικογένεια Παπανδρέου. Όχι γιατί δεν θα μπορούσα να έχω τέτοιες φωτογραφίες ως δημοσιογράφος αλλά γιατί η αντίληψή μου δεν μου επέτρεπε να ακκίζομαι ναρκισσιστικά με την εξουσία. Αντιθέτως έχω πολλές από πολέμους και αρκετές με χειροπέδες που μου φόρεσαν γιατί υπερασπίστηκα τη δημοσιογραφία. Εν ολίγοις είμαι δημοσιογράφος και όχι κονφερανσιέ. Είμαι Αριστερός αλλά όχι δημοσιοσχεσίτης της εξουσίας.