Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

stories

Μήνυμα της ΕΛ.ΛΑ.Σ. επ' ευκαιρία των Χριστουγέννων.

«Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος...Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμα τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους!»

Αυτά έγραφε ο μεγάλος μας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης για τα τεκταινόμενα και επί των ημερών του.

Η πέραν των είκοσι χιλιάδων ετών ένδοξη Πατρίδα μας, ο αρχαιότερος Λαός του κόσμου και ο θεμέλιος λίθος του, το Έθνος των Ελλήνων, απειλείται άλλη μία φορά βαρειά και εξωτερικώς και εσωτερικώς. Εξωτερικώς απειλούμεθα και από τα τέσσαρα σημεία του ορίζοντος κινδυνεύοντες όχι μόνο από τους προαιώνιους εχθρούς του πονηρού γένους που επιβουλεύονται την ελευθερία μας αλλά και από τους μέχρι χθές βαλανοφάγους και τρωγλοδύτες κλεπταποδόχους του Ελληνικού φωτός της σοφίας, της τέχνης, της γνώσης, της επιστήμης και του πολιτισμού που φωτίζει τα ανήλιαγα πνευματικά τους λαγούμια.

Περισσότερα...

Αντί των τετριμμένων ευχών...

Ελάχιστοι, πλην Ελεύθεροι και ετοιμοπόλεμοι αναγνώστες μου,

To Rib and Sea σας εύχεται ό,τι επιθυμείτε να το... πάθετε!Ήταν Δεκέμβρης του 2012 όταν ο "παράξενος και διαστροφικός αναγνώστης" μου έστειλε προς δημοσίευση στο "Rib and Sea" το ακόλουθο σχόλιο, δίκην Χριστουγεννιάτικων ευχών. Επειδή οι ευχές του εκείνες συνεχίζουν να είναι επίκαιρες, τις αναδημοσιεύω με τις δικές μου ευχές να περιορίζονται σε πέντε μόνο λέξεις : Υγεία, Εγρήγορση, (Δια Ζώσης) Επικοινωνία, Αντίδραση, Αλληλεγγύη.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Αγαπητέ κύριε Διευθυντά,

Σχεδόν σε όλους τους λαούς και τις κουλτούρες τους, η προφορικά (ή γραπτά) διατυπωμένη ευχή, είναι ουσιαστικά, μια ενεργή προσπάθεια να επικοινωνήσει ο ευχέτης διανοητικά και ψυχικά με άλλα έλλογα όντα, μέλη ενός πανθέου υπάρξεων, μέσω εκφράσεων σκέψεων και συναισθημάτων, σχετικά με επιθυμίες και ελπίδες, για ό,τι δηλαδή ελπίζει να συμβεί στο μέλλον.

Περισσότερα...

Πάρτε μια προκαταβολή και τα βρίσκουμε αργότερα.

Μωρ' δε γαμιέστε!

Πηγή : http://kartesios.com/?cat=28!

Αν πάμε σε εκλογές θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Αυτό πλέον το πιστεύουν όλοι – πλην ίσως του Καμπουράκη που πιστεύει ότι η «ψαλίδα» κλείνει. Το πιστεύει και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και ο Γεωργιάδης. Το «πιστεύουν» είναι υποκειμενικό. Σωστότερο είναι το «ξέρουν». Γι’ αυτό και από τώρα ο βομβαρδισμός των χαφιέδων έχει σχέση με την καταστροφή που θα έρθει αν γίνουν εκλογές. Εξ αρχής. Ούτε καν θα περιμένουν οι αγορές να γίνουν οι εκλογές, να βγουν τα αποτελέσματα και να υπάρξει κυβέρνηση, απ’ ό,τι λέει η Βούλτεψη.

Περισσότερα...

Δυτική Θράκη : η νέα Ιφιγένεια του Ελληνισμού;

Πηγή : https://averoph.wordpress.com/

Συγκλονίζουν τα στοιχεία και οι αριθμοί που περιέχονται στην ανάλυση του Λεωνίδα Αποσκίτη. Έρχεται αυτή η ανάλυση να επιβεβαιώσει αυτά που εδώ και χρόνια γράφουμε, ενώ ασχολούμαστε με το Κυπριακό (… «αν χαθεί η Κύπρος, σειρά θα έχει άλλο κομμάτι του Ελληνισμού, με πιο πιθανό σενάριο την ενεργοποίηση σεναρίου «Κυπροποίησης» της Θράκης»). Δεν μπορούμε φυσικά να ισχυριστούμε ότι γνωρίζουμε το θέμα σε βάθος, το άρθρο όμως που ακολουθεί, σίγουρα επιβεβαιώνει αυτά που γράφαμε (οι φόβοι μας δεν ήταν τελικά καθόλου αβάσιμοι) και εμπλουτίζει περαιτέρω τις λιγοστές γνώσεις μας. Δυστυχώς φαίνεται ότι η διαδικασία «Κυπροποίησης» της Θράκης έχει φτάσει τελικά σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο, από αυτό που πιστεύαμε. Οι πληθυσμιακές αναλογίες είναι πλέον τέτοιες, που οδηγούμαστε σε… κατάσταση «ώριμου φρούτου», έτοιμου να πέσει από το δέντρο. Τώρα… αν θα περιμένουν την «τελική πτώση» της Κύπρου που θα έρθει με μια «λύση» συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, για να προχωρήσουν στο τελικό στάδιο της «Κυπροποίησης», αυτό δεν αλλάζει ουσιαστικά την μοίρα του Θρακικού Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός χρειάζεται ηγέτες επειγόντως, για να αποτραπούν τα σενάρια τουρκοποίησης της Κύπρου και της Θράκης (καθώς και άλλων κομματιών του Ελληνισμού)…

Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος

Περισσότερα...

Λαός προσκυνημένος, λαός χαμένος.

Της Κυριακής Παπαδοπούλου.

Ἦλθαν νύχτα στὸ σπίτι μας… Μᾶς ξύπνησαν μὲ χτυπήματα καὶ κλωτσιὲς. Μᾶς βίασαν καὶ κάποιους τοὺς σκότωσαν…. Ὃσους ζήσαμε μᾶς πέταξαν στὸν δρόμο καὶ μᾶς εἶπαν «βαδίζετε»… Ποιὸς νὰ ῥωτήσῃ; Ποιὸς νὰ τολμήσῃ νὰ ῥωτήσῃ; Ἀτέλειωτες ὧρες πορείας κάτω ἀπό καυτό ἣλιο ἢ ἀσταμάτητη βροχή. Μέσα σὲ κρύα καὶ σὲ χιόνια!! Τὰ κορμιά ἒπεφταν κατά γῆς σὰν μυίγες!!! Ἀγαπημένα πρόσωπα ἒμεναν γιά πάντα πίσω, ἂψυχα, χωρίς χαμόγελο καὶ μὲ μίαν πίκραν στὸ βλέμμα. Ἓνα «γιατί;» γέμιζε τὸ εἶναι μας… Ἀλλά, ποιὸς νὰ ἀπαντήσῃ; Κάποιοι ἒφυγαν νύχτα. Φίλησαν πολυαγαπημένα μάτια καὶ χαιρέτησαν γιὰ πάντα. Ξέφυγαν; Ἲσως… Ἲσως νὰ μὴν τοὺς θέρισε ἡ πείνα καὶ ἡ δίψα… Ἲσως νὰ μὴν τοὺς ἒκοψε σπαθί βαρβάρου… Ἲσως νὰ ἀλλαξοπίστησαν γιὰ νὰ ζήσουν… Ἲσως ἁπλῶς νὰ ἒσβησαν λίγα μέτρα παραπέρα…. Ποτέ δὲν θὰ μάθουμε…

Περισσότερα...