Rib and Sea

ΜΕΡΟΣ Β΄ - ΣΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑΣ ΛΙΜΝΗΣ ΤΟΥ ΣΚΡΑ

Κείμενο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Φωτογραφίες : Μπάμπης Κωνσταντάτος, Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Από την ώρα που αφήσαμε πίσω μας τα ζεστά νερά των Θερμοπυλών, δεν σταμάτησε ο Μπάμπης να μου μιλάει για τη Σμαραγδένια Λίμνη του Σκρα, που έμελλε να είναι ο επόμενος σταθμός της περιπλάνησής μας. Τον παράδεισο μάλλον προσπαθούσε να μου περιγράψει ο φίλος, κι' εγώ βέβαια είχα κάθε λόγο να μην τον πιστεύω. "Μην υπερβάλλεις και με προδιαθέτεις για κάτι τόσο όμορφο και μαγικό γιατί, αν δεν είναι όπως μου την περιγράφεις, θα στα ψάλλω", του είπα, καθώς εκείνος, ως άλλος γερο muppet, χαμογελούσε με νόημα απ' το "θεωρείο" του...

Συνεχίσαμε να κάνουμε "ντρίμπλες" στις μπάρες και καταφέραμε να περάσουμε από όλους τους σταθμούς των διοδίων χωρίς να τα "ακουμπήσουμε" στους μεγαλοεργολάβους. Ας είναι καλά οι παράδρομοι, τους οποίους ο Μπάμπης ακολουθεί πλέον με κλειστά μάτια λόγω των τακτικών επισκέψεών του στη βόρεια Ελλάδα. Μόνο στα διόδια της Λεπτοκαρυάς αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε για να αποφύγουμε να φθάσουμε στον προορισμό μας μέσω... Σκοπίων και Βουλγαρίας! Μεγάλη ήταν βέβαια η ανακούφιση του Μπάμπη ο οποίος χρέωσε την διέλευση στο e pass και δεν χρειάστηκε να καταβάλει το χαράτσι του "ψηλού" στον γκισέ. Στην επιστροφή, ωστόσο, του κόπηκε η χαρά καθώς διαπίστωσε πως η μπάρα του e pass ανοίγει μεν, στη θέα της ηλεκτρονικής κάρτας, χρεώνει όμως το camper σαν... λεωφορείο! "Βρε τους παλιομπίπ, δεν τους βρίσκεις πουθενά! Ρύθμισαν το e pass να μετράει το ύψος!", έλεγε και ξανάλεγε ο Μπάμπης φανερά εκνευρισμένος...

Προτού βραδυάσει φθάσαμε στο Πολύκαστρο, όπου ήρθε και μας βρήκε ο Βασίλης Αραμπατζής, ο επονομαζόμενος και "πελεκάνος". Ένας αυθεντικός και φιλόξενος άνθρωπος των Πρεσπών, τον οποίο για πρώτη φορά είχα συναντήσει στο χωριό Άγιος Γερμανός, τον χειμώνα του 2006, κατά την διάρκεια ενός ταξιδιωτικού για τις ανάγκες της τηλεοπτικής μου εκπομπής με τίτλο "σε φόντο γαλάζιο". Και ενώ είχαμε αποφασίσει να μη φάμε τίποτε εκείνο το βράδυ, σε μια προσπάθεια να απαλλαγούμε από τα πρόσθετα "κοιλιακά εξογκώματα" της ηλικίας, πέσαμε με τα μούτρα στους τοπικούς μεζέδες και τα τσίπουρα, με την πίεση του Βασίλη ο οποίος ήξερε τι "παίζει" στα μεζεδοπωλεία και τα τσιπουράδικα της περιοχής.

Μετά το φαγοπότι επιβιβαστήκαμε στη χανούτα του Μπάμπη και βγήκαμε σε αναζήτηση του πιο κατάλληλου σημείου για την διανυκτέρευσή μας. Δεν αργήσαμε να το εντοπίσουμε στις παρυφές του δάσους, με την βραδυνή συναυλία των αηδονιών να σπάει την απόλυτη ησυχία της νύχτας. Σε μια τέτοια τοποθεσία, με μοναδική παρέα το φως του φεγγαριού και τους ήχους του δάσους, ακόμη και οι ελάχιστες ώρες ύπνου ήταν αρκετές για να ξεκουραστεί το μυαλό και το σώμα δύο ταλαίπωρων κατοίκων της Αθήνας.

Νωρίς πήρα τα βουνά το άλλο πρωί για να φορτώσω στις κάμερες όσα δεν χόρταιναν οι αισθήσεις. Ο Μπάμπης, εν τω μεταξύ, είχε βάλει μπρος την προσφιλή του απασχόληση. Αυγά μάτια με κρεμμύδια είχε το μενού εκείνο το πρωί, συνοδεία ντομάτας, χωριάτικου ψωμιού και χυμού από πορτοκάλι. "Σήμερα έχουμε english breakfast, αύριο θα έχουμε continental", έλεγε ο φίλος, καθώς με έβλεπε να βιντεοσκοπώ τις κινήσεις του. Ένα τραπέζι, δύο καρέκλες, στο κέντρο μιας θεατρικής σκηνής πλημμυρισμένης από μυρωδιές δάσους, πρωϊνή ανοιξιάτικη δροσιά και τιτιβίσματα πουλιών, ήταν αρκετά για να κάνουν τους ενοίκους πολυτελών ξενοδοχείων να ζηλέψουν αλλά και να φουλάρουν τις δικές μας μπαταρίες για όλες τις επόμενες ημέρες...

Πλησίαζε πια η ώρα για να διαπιστώσω αν όσα περιέγραφε ο Μπάμπης για την σμαραγδένια λίμνη ήταν αληθινά ή αποκύημα απλώς της αχαλίνωτης φαντασίας του. Στη διασταύρωση για το ηρωϊκό Σκρα στρίψαμε αριστερά προς "Καταρράκτες" και παρκάραμε σε ένα άνοιγμα στο τελείωμα του δρόμου. Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε το πλακόστρωτο μονοπάτι μέσα σε μια Φύση που είχε φορέσει τα καλά της και οργίαζε! Νερά άρχιζαν να κατηφορίζουν στις πλαγιές και να σχηματίζουν μικρές λίμνες, ενώ άγνωστα είδη πουλιών βάλθηκαν να μας ξεκουφάνουν συναγωνιζόμενα τον ήχο του νερού.

"Όμορφο μέρος", είπα κάποια στιγμή, εισπράττοντας αμέσως την απάντηση του Μπάμπη : "Ακόμη δεν είδες τίποτε, κάνε υπομονή"... Συνέχισα να τον ακολουθώ στο σκιερό μονοπάτι περπατώντας πάνω σε ένα πράσινο, υγρό χλοοτάπητα. Δένδρα και, αφύσικα μεγάλα, φυτά μας περιτριγύριζαν, ενώ τα πουλιά συνέχιζαν το απίστευτο τραγούδι τους. Σε κάποια αριστερή στροφή οι αισθήσεις μου βούλιαξαν στα νερά και τον ήχο τους καθώς έτρεχαν από κάθε γωνιά του βουνού! Και λίγο πιο κάτω, η σμαραγδένια λίμνη, βγαλμένη θαρρείς απ' τον παράδεισο!

Υπάρχουν σίγουρα κάποια πράγματα που δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις. Απλώς τα ζεις. Ακόμη και οι φωτογραφίες ή το βίντεο είναι "λίγα" για να μπορέσουν να μεταφέρουν τους ήχους, την αίσθηση του νερού, τα χρώματα της Φύσης. Δεν θα συνεχίσω, λοιπόν, αλλά θα σας αφήσω να απολαύσετε και να νοιώσετε, όσα καταφέρετε να νοιώσετε, βλέποντας το βίντεο που ακολουθεί...

Στο Γ' μέρος του ταξιδιού μας θα διαβάσετε και θα δείτε την επίσκεψή μας στον παράδεισο της λίμνης Κερκίνη.