Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Το πολεμικό μουσείο του Ανδρέα Χατζηδάκη στο χωριό Ασκύφου Σφακίων.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αξιέπαινη η προσπάθεια του Ανδρέα Χατζηδάκη.Η ιδιωτική πρωτοβουλία κερδίζει τελικώς πάντοτε (στην Ελλάδα τουλάχιστον) τις εντυπώσεις, ακόμη και όταν ο ιδιώτης που την αναλαμβάνει δεν αποβλέπει σε οικονομικά ωφέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Πολεμικό Μουσείο που έχει στήσει ο Ανδρέας Χατζηδάκης στο χωριό Ασκύφου, στο ομώνυμο οροπέδιο που συναντά κανείς όταν ξεκινήσει από τα Χανιά, βγει στη διασταύρωση προς Βρύσες και ακολουθήσει τον δρόμο που οδηγεί στα Σφακιά. Κάτι ανάλογο είχα πέρυσι δει και στο Λακκί της Λέρου, στο ιδιωτικό Πολεμικό Μουσείο του Γιάννη Παραπονιάρη : http://www.ribandsea.com/face/1949-to-idiotiko-polemiko-mouseio-tou-gianni-paraponiari-sti-lero

"Την προσπάθεια ξεκίνησε ο πατέρας μου, όταν τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, και την συνέχισα εγώ", λέει ο Ανδρέας Χατζηδάκης και συνεχίζει :

"Από εδώ οπισθοχώρησε όλος ο στρατός των Άγγλων για  τη Μέση Ανατολή, δίνοντας μεγάλες μάχες εναντίον των Γερμανών. Μαζί τους Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Καναδοί, Ινδοί, Γιουγκοσλάβοι και Κύπριοι. Δόθηκαν μεγάλες μάχες σ' αυτό το οροπέδιο. Τα όπλα που υπάρχουν σ' αυτό το μουσείο είναι όπλα που άφησαν πίσω τους κυρίως οι Γερμανοί και οι Άγγλοι. 

Ό,τι απέμεινε από την ερπύστρια ενός άρματος.Τα πράγματα που έχουμε βρει, μαζί μ' αυτά που μας προσφέρουν κατά καιρούς, θέλουν πολύ χώρο για να στεγαστούν. Γι' αυτό πολλά από αυτά τα αφήνουμε στο ύπαιθρο γύρω από το κτίριο. Δεν κινδυνεύουν βέβαια γιατί υπάρχουν σκυλιά και συναγερμός. Δυστυχώς δεν έχουμε καμμία βοήθεια από την Πολιτεία, αλλά ούτε και από τον Δήμο. Καθώς μάλιστα πρόκειται για ιδιωτικό μουσείο και δεν έχουμε το δικαίωμα να κόβουμε εισιτήρια, αρκούμαστε σ' αυτά τα λίγα που προσφέρουν οικειοθελώς οι επισκέπτες. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια και χρειάζεται πολύ μεράκι για να τα διατηρήσουμε όλα αυτά. Είναι όμως η ιστορία μας".

Και τι δεν υπάρχει στο μουσείο του Ανδρέα Χατζηδάκη. Από νάρκες και πολυβόλα μέχρι κράνη, παγούρια και αλεξίπτωτα. Από βόμβες χιλίων λιβρών, έγγραφα, εργαλεία ιατρικής και τουφέκια του 19ου αιώνα, μέχρι ερπύστριες αρμάτων μάχης και κομμάτια αεροπλάνων. Εντυπωσιακά πράγματι και ποικίλλα τα εκθέματα, με την υπενθύμιση του Ανδρέα Χατζηδάκη να ηχεί ακόμη στ' αυτιά μου :

Καλύτερα σκουριασμένα και ανενεργά... "Γράψε σε παρακαλώ, αν έχει κανείς ο,τιδήποτε από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν το θέλει, να μην το πετάξει. Ας το στείλει σ' εμάς. Θα το προσθέσουμε στα εκθέματα μαζί με το όνομά του σαν δωρητή. Δεν είναι απαραίτητο να είναι όπλο. Μπορεί να είναι κάποιο έγγραφο, κάποιο σκεύος, κάποιο στρατιωτικό ρούχο ή ο,τιδήποτε άλλο που προέρχεται από εκείνο τον μεγάλο πόλεμο".