Rib and Sea

Κύλησε κι' αυτός ο χρόνος και πέρασε από μπροστά μας σαν το φυλλαράκι που επιπλέει στα νερά του ποταμού. Ήταν σαν σήμερα, θυμάμαι, πέρυσι, που έγραψα δυο λόγια και πρόσθεσα τη φωτογραφία ενός θεόρατου Άη Βασίλη από άμμο για να μεταφέρω τις ευχές μου στους φίλους, πελάτες και αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο, από τότε, και οι ευχές εκείνες μοιάζουν περισσότερο με απλές λέξεις και μικρές προτάσεις, που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο για το τυπικό, ανήμπορες να τα βάλουν με τη βλακεία, την αλαζονεία, την πλεονεξία και την αυτοκαταστροφική μανία των ανθρώπων και να αλλάξουν τις τύχες του κόσμου προς το καλύτερο.

Μακάρι να είχα τη δύναμη να κάνω καλά τους αρρώστους, να ταίσω τους πεινασμένους της γης, να κλείσω στη φυλακή όλους τους πολιτικούς και δημοσιογράφους που αθέτησαν τον όρκο τους, να φέρω πίσω τα κλεμμένα και να διώξω τους τροϊκανούς και τους τοκογλύφους απ' αυτή την πατρίδα. Δεν μπορώ όμως, δυστυχώς, να κάνω κάτι περισσότερο απ' το να ενώσω κι' εγώ τη φωνή μου με τις φωνές όλων υμών και να επαναλάβω τα ίδια λόγια και φέτος, όπως ακριβώς ποντάρει κανείς στους ίδιους αριθμούς ενός τυχερού παιγνιδιού μέχρι να ανοίξει και γι' αυτόν το παράθυρο της τύχης...

Εύχομαι λοιπόν σε όλους τους πελάτες, φίλους και αναγνώστες του "Rib and Sea", να περάσουν χαρούμενοι και υγιείς, με τις οικογένειες και τους δικούς τους ανθρώπους τις ημέρες των Χριστουγέννων. Είθε ο παλιός ο χρόνος να πάρει μαζί του την κατήφεια, τη μιζέρια και την απαισιοδοξία και ο καινούργιος να φέρει στις αποσκευές του, εκτός από την Υγεία, την παγκόσμια Ειρήνη, την οικογενειακή ευτυχία και την επαγγελματική επιτυχία, τη χαμένη Ελπίδα και το δικαίωμα που έχουν όλοι οι άνθρωποι στο Όνειρο. Για όλους εμάς που η Θάλασσα αποτελεί τρόπο ζωής και έμπνευσης, είθε να μπορούμε να πλέουμε πάντοτε με ασφάλεια στην αγκαλιά Της.

Όσο για μένα και την καπετάνισσα; Εκμεταλλευόμενοι τα δωρεάν εισιτήρια που μας παραχώρησε ευγενικά η ναυτιλιακή εταιρεία "Endeavor Lines" λέμε να περιπλανηθούμε τις ημέρες των Χριστουγέννων με το camper μας στα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας, ελπίζοντας ότι ανάμεσα στους απομονωμένους και ξεχασμένους από την ελληνική πολιτεία αδελφούς μας θα βιώσουμε, για λίγο έστω, τη συγκίνηση και την εθνική υπερηφάνεια που κάποιοι μας έχουν στερήσει και τόσο έχουμε ανάγκη. Θα ζήσουμε λίγες ημέρες με τους Γκρεκάνους της Απουλίας και της Καλαβρίας, που επιμένουν να διατηρούν τη δική τους "γλυτσία γλώσσα" και τα έθιμά τους και να δακρύζουν στο άκουσμα και μόνο της λέξης "Ελλάδα", σε πείσμα της προδοτικής αδιαφορίας και της ανίατης ιστορικής αμνησίας από την οποία πάσχουν οι πολιτικάντηδες του ελληνικού Κοινοβουλίου. Την περιπλάνησή μας αυτή θα τολμήσω να αποτυπώσω στα δύο διαδικτυακά περιοδικά μου με κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο.

Καλά να περάσετε και να θυμάστε, όπου κι' αν πάτε, να ανοίγετε τις μπάρες των διοδίων!

Ιωσήφ Παπαδόπουλος