Rib and Sea

Κυριακή χθες, και μιας και δεν είχα προγραμματίσει να εγκαταλείψω το κλεινόν άστυ, περιπλανήθηκα στα χωμάτινα μονοπάτια του Υμηττού, καβάλα στον ηλεκτροκίνητο Γερμανό μου, τον Maximilian. Δεν αντέχω άλλωστε στην ηλικία μου να κάνω κάθε μέρα την ίδια διαδρομή με το ποδήλατο! Καλά τα πήγε πάντως το γερμανικό πατίνι, και στις ανηφόρες, και στον κατσικόδρομο, και στα χιλιόμετρα που χρειάστηκε να καλύψει (με τη μία μπατταρία) από την Ηλιούπολη και τον Καρέα μέχρι τις παρυφές της Βούλας, του Ελληνικού και της Αργυρούπολης, κι' ας έψελνα από μέσα μου τον εξάψαλμο στην ανέραστη Καγκελλάριο!

Εκτός από τις ιδρωμένες γκόμενες που έκαναν τζόκινγκ, μπας και ρίξουν τα ψωμάκια που τους φόρτωσε ο χειμώνας, έκπληκτες με κοιτούσαν και οι... πέρδικες, που έχουν κατακλύσει τελευταία τον Υμηττό και κυκλοφορούν πια ξεδιάντροπα, σαν τις κόττες, ανάμεσα στους θάμνους και τις πινακίδες "απαγορεύεται το κυνήγι"! Πολύ το χάρηκα μεταξύ μας αυτό...

Καθώς επέστρεφα, πήρα ένα μήνυμα στο κινητό, από αυτούς τους "περίεργους" τύπους που αρνούνται εδώ και κάμποσο καιρό να πληρώσουν διόδια, ότι η προγραμματισμένη συγκέντρωσή τους στις Αφίδνες θα επραγματοποιείτο στις 5 το απόγευμα. Είχα λίγο καιρό μέχρι τότε, κι' έτσι αποφάσισα να σερφάρω για λίγο στο διαδίκτυο, αφήνοντας για λίγο τις σελίδες του "Rib and Sea". Και επειδή ο διάολος δεν μ' αφήνει ν' αγιάσω, έπεσα πάνω στο σχόλιο ενός καλού διαδικτυακού συναδέλφου, ο οποίος "αρνείται να ασχοληθεί με τα θέματα της καυτής πολιτικής επικαιρότητας ", όπως λέει, "αδιαφορώντας για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας, εκτός από θαλασσινά ταξίδια, δοκιμές σκαφών και τεχνικά θέματα. Θέματα τα οποία", κατά την γνώμη του, "αφορούν ένα αποκλειστικά ναυτικό περιοδικό. Τα υπόλοιπα θέματα μπορεί κανείς", όπως ισχυρίζεται, "να τα βρει σε ένα σωρό άλλα μέσα πληροφόρησης και να ταυτιστεί ή να διαφωνήσει μ' αυτά".

Έριξα μια ματιά στην ημερομηνία δημοσίευσης του άρθρου : 9 Μαρτίου 2010. Θυμήθηκα ότι δύο μέρες πριν, στις 7 Μαρτίου 2010 δηλαδή, είχα αναδημοσιεύσει στο "Rib and Sea" ένα παλιό... "αναρχικό" άρθρο μου, με τίτλο "και χαμένοι και δαρμένοι", το οποίο είχε αρχικώς δημοσιευτεί στο περιοδικό "Νέμεσις" της Λιάνας Κανέλλη πριν από 12 χρόνια. Ε και; θα με ρωτήσετε. Τίποτε, θα σας απαντούσα, εάν δεν συνέπιπτε στον πρόλογο εκείνου του άρθρου μου να έχω γράψει το εξής σχόλιο : "Ας μη μου πει κάποιος αναγνώστης ότι τα άρθρα αυτού του περιεχομένου είναι "off topic" (συνήθης έκφραση στα διαδικτυακά "καφενεία") και συνεπώς δεν αφορούν την ύλη του περιοδικού, γιατί θα του απαντήσω, όπως άλλωστε έχω ξαναπεί, ότι τα φουσκωτά είναι απλώς το hobby μας. Ένα hobby που θα μπορούμε όμως να χαιρόμαστε, μόνο όταν θα συνεχίσουμε να έχουμε ελεύθερη θάλασσα να ταξιδεύουμε και χρήματα να γεμίζουμε τα διψασμένα ρεζερβουάρ μας..."

Ένας καλός φίλος μάλιστα, με τον οποίον συζήτησα αυτό το θέμα προτού το δημοσιεύσω, μου είπε το εξής χαρακτηριστικό : "Πες του συναδέλφου σου ότι όταν μια νύχτα με πανσέληνο φθάσουμε με το φουσκωτό και την παρέα μας σε κάποια μοναχική παραλία, το τελευταίο πράγμα για το οποίο θα μιλήσουμε θα είναι οι δοκιμές και τα τεχνικά θέματα..."

Δεν ξέρω λοιπόν αν ήταν "συμπτωματικό" το σχόλιο του, καλού κατά τα άλλα, διαδικτυακού συναδέλφου ή όχι, αλλά εγώ θεώρησα πως με αφορούσε. Και επειδή (το έχω ξαναγράψει αυτό) πονάω, ενοχλούμαι και αντιδρώ, όταν κάτι ή κάποιος με "τσιμπήσει" χωρίς λόγο, δεν θα αποφύγω να πω τα εξής.

Ο άνθρωπος, μεταξύ των άλλων, είναι ένα πολιτικό ον. Και, ξέρετε, δεν το λέω εγώ αυτό. Ο Αριστοτέλης το είπε, προ Χριστού μάλιστα! Σαν πολιτικό ον λοιπόν - προσέξτε, πολιτικό είπε ο θείος Αριστοτέλης, όχι κομματικό - κάθε επιλογή του, χθες, σήμερα και αύριο, ήταν, είναι και θα είναι πολιτική επιλογή και στάση ζωής. Είναι πολιτική θέση και στάση ζωής λοιπόν αν ηδονίζεται κάποιος να πετάει μπανανόφλουδες, χαρτιά και αποτσίγαρα έξω απ' το παράθυρο του αυτοκινήτου του όταν οδηγεί. Είναι πολιτική θέση και στάση ζωής αν πιστεύει πως πρέπει να εκδηλώνει την διαμαρτυρία του σπάζοντας βιτρίνες ή καίγοντας αυτοκίνητα ανύποπτων πολιτών, ενώ θα έπρεπε κανονικώς να σπάσει τα κεφάλια αυτών που διαχειρίζονται την εξουσία! Είναι πολιτική θέση και στάση ζωής αν την ώρα που κάποιοι άλλοι μιλούν, γράφουν, εκτίθενται και αντιστέκονται, αυτός κάνει την πάπια για να περάσει "καλύτερα" σήμερα, αδιαφορώντας για το αύριο. Είναι πολιτική θέση και στάση ζωής η εκλογή πολιτικών οι οποίοι έχουν αποδειχθεί στο παρελθόν επικίνδυνοι, ανίκανοι και ακατάλληλοι να κυβερνήσουν. Είναι πολιτική θέση, στάση ζωής και συνυπευθυνότητα η σιωπή και η αδιαφορία, όταν διακυβεύονται Αξίες, εθνική κυριαρχία και κεκτημένα αιώνων. Είναι πολιτική θέση και στάση ζωής να βάζει κανείς το χόμπυ του πάνω απ' όλα και, κυρίως, πάνω απ' τα πολύ σοβαρά και δραματικά γεγονότα που ζούμε αυτή την εποχή και τα οποία, ίσως, θα επηρεάσουν όχι μόνο τη δική μας ζωή, όχι μόνο τις ζωές των γενεών που ακολουθούν, αλλά και τον κυριαρχικό χώρο και το περιβάλλον το οποίο μας παραδόθηκε και μέσα στο οποίο ζούμε...

Δεν ξέρω αν και κατά πόσο μπορεί κανείς να διαφωνήσει μ' αυτές τις θέσεις, όμως, μάρτυς μου ο Θεός (ο όποιος Θεός) έτσι είναι! Μπορεί λοιπόν ο καλός συνάδελφος να ασχολείται στον δικό του χώρο μόνο με τα φουσκωτά, τα θαλασσινά ταξίδια, τις δοκιμές σκαφών και τα τεχνικά θέματα. Είναι δική του επιλογή, όπως δική μου είναι να τα βλέπω κι' εγώ βεβαίως όλα αυτά, αλλά μέσα από το πρίσμα όσων συνταρακτικών συμβαίνουν γύρω μας, και που έχουν να κάνουν με το μέλλον μας και με το μέλλον των παιδιών μας. Άρα, κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες, είναι επιλογή μου να βάζω τις δοκιμές, τα ταξίδια και τα τεχνικά θέματα σε δεύτερη μοίρα.

Στο κάτω κάτω, δεν μπορώ να παίρνω με το ζόρι σκάφη για δοκιμή, αφού πολλοί κατασκευαστές και εισαγωγείς αρνούνται (με εύσχημο) τρόπο να μου τα παραχωρήσουν (φαντάζομαι πως δεν είναι απαραίτητο να εξηγήσω γιατί, αφού αυτοί που με διαβάζουν στα περιοδικά της θάλασσας τα τελευταία είκοσι τρία χρόνια γνωρίζουν τους λόγους), ούτε μπορώ να αρχίσω τώρα να χορεύω "τσιφτετέλι", ενώ τόσα χρόνια χόρευα "χασάπικο". Κρίνω, επίσης, πως αυτοί που διαβάζουν ένα θαλασσινό περιοδικό περιμένουν κάτι διαφορετικό από τους συντάκτες των άρθρων του και όχι μόνο αποστειρωμένα τεχνικά (μεταφρασμένα τις περισσότερες φορές) κείμενα και "δοκιμές"-προσπέκτους. Άλλωστε, οι πηγές πληροφόρησης και απόκτησης γνώσης πάνω σε τεχνικής φύσεως θέματα είναι τόσο πολλές, ώστε ο καθένας μπορεί πλέον να βρει μόνος του τις απαντήσεις που ζητά, αρκεί να πληκτρολογήσει τις σωστές λέξεις σε μια από τις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου. Θέλετε μερικά παραδείγματα; Ιδού :

http://www.globalsecurity.org/military/systems/ship/hull.htm

http://www.thegreenblue.org.uk/seasonalmaintenance/documents/WinterisationandServiceofOutboards.pdf

http://translate.google.gr/translate?hl=el&langpair=en|el&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Nautical_mile

http://www.onlineconversion.com/faq_07.htm   και ούτω καθ' εξής...

Βεβαίως, όπου το κείμενο είναι στα Αγγλικά, είναι πολύ εύκολο να δείτε από πάνω και την μετάφρασή του ή, αν αυτή δεν σας ικανοποιεί (το πιθανότερο), να το μεταφράσετε ο ίδιος. Ελπίζω να έγινα κατανοητός...

Ας ακολουθήσει λοιπόν ο καθένας από μας τον δρόμο που ο ίδιος επέλεξε, ας αφήσουμε τον αναγνώστη να αποφασίσει και ας μην προσπαθούμε να υποκαταστήσουμε την κρίση του. Κάτι το οποίο είναι, εκ των πραγμάτων, ανέφικτο. Κρινόμαστε άλλωστε όλοι, από αυτά που γράφουμε και, κυρίως, από τις επιλογές και τη στάση ζωής μας. Α, και κάτι άλλο. Ας λείψουν οι πισώπλατες μαχαιριές μεταξύ συναδέλφων που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Αρκετές έχουμε δεχθεί τα τελευταία χρόνια από τους επίορκους πολιτικάντηδες πλιατσικολόγους, τις παρέες τους και, προσφάτως, από τον εξ Αμερικής Δ.ο.Ν.η.Τ.ή. και την "Ενωμένη" Ευρώπη...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος