Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποίαν επεβλήθη ο υποχρεωτικός εγκλεισμός των Ελλήνων στα σπίτια τους έχει πλέον καταντήσει όχι μόνο αντισυνταγματική και επικίνδυνη, αλλά και γελοία.
Αντισυνταγματική γιατί πουθενά δεν προβλέπει το Σύνταγμα ότι για να αποφευχθεί η εξάπλωση ενός ιού (η επικινδυνότητα του οποίου, σε σχέση με άλλους ιούς που προηγήθηκαν, είναι σαφώς μικρότερη) μπορεί η κυβέρνηση να επιβάλλει τον εγκλεισμό των πολιτών στα σπίτια τους με Π.Ν.Π.
Γελοία γιατί προβλέπει αποστολή sms ή υπογραφή σχετικής έγγραφης αδείας εξόδου προκειμένου ο πολίτης να πάει στο φαρμακείο, στο super market ή μια βόλτα στο βουνό ή στη θάλασσα! Γελοία γιατί επιτρέπει την προσέλευση των πολιτών στα super markets ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύει τον εορτασμό του Πάσχα μιας οικογένειας που έτυχε να είναι τετραμελής! Γελοία γιατί απαγορεύεται δια ροπάλου να κυκλοφορούν οι Έλληνες στους δρόμους, ενώ την ίδια στιγμή επιτρέπεται στους Ρομά και στους λαθρομετανάστες!
Ανέβασα προσφάτως στον λογαριασμό μου στο YouTube το απόσπασμα μιας τηλεοπτικής συζήτησης δυο δημοσιογράφων του OPEN με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, σχετικώς με την άποψη που έχει ο πρώην υπουργός για το βραχιολάκι των Κινέζων και το τσιπάκι του Μπιλ Γκέϊτς : https://www.youtube.com/watch?v=hMyvVLhtaoE
Επειδή θεώρησα ότι η τοποθέτηση του Βενιζέλου έκρυβε "παγίδες", εστίασα στην απάντησή του και έκανα, όπως έχω κάθε δικαίωμα, κάποια σχόλια : https://www.youtube.com/watch?v=cQzJPtuCLaw&t=213s
Ακολούθησε ένας ορυμαγδός σχολίων κάτω απ' το βίντεο, με τα περισσότερα σχόλια να είναι απαξιωτικά για το πρόσωπο του Βενιζέλου. Υπήρξαν όμως και κάποιοι σχολιαστές οι οποίοι επέκριναν την τοποθέτησή μου και με κατηγόρησαν για "ύποπτο κόψε-ράψε του αυθεντικού βίντεο του OPEN, κατασκευή ψευδών ειδήσεων και προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης"!
Κάποιος είχε πει - δεν θυμάμαι ποιος - ότι αν θέλεις να βελτιώσεις τη σωματική και πνευματική σου υγεία, βγάλε απ' τη ζωή σου ό,τι είναι τοξικό και σε δηλητηριάζει. Αποφάσισα λοιπόν, καθυστερημένα έστω, να διαγράψω οριστικώς το facebook, αφού δεν έχω τη δυνατότητα να βγάλω όλα τα τοξικά πράγματα απ' τη ζωή μου και να πάρω τα βουνά και τις θάλασσες.
Είχα διαγράψει το facebook το 2012, αλλά πριν από δύο χρόνια ένας καλός μου φίλος, που συντηρεί και φιλοξενεί την ιστοσελίδα μου στον server του, με έπεισε ότι καλό θα ήταν να δημιουργήσω έναν επαγγελματικό λογαριασμό στο facebook ώστε να προωθείται καλύτερα και σε περισσότερο κόσμο η δουλειά μου. Τον άκουσα και δημιούργησα τον, παράπλευρο με την αρχική σελίδα μου, λογαριασμό με τον τίτλο followjoseph.com
Ακούστε τι απάντησε ο ευτραφής "κύριος" Βαγγέλης Βενιζέλος σε σχετική ερώτηση του συναδέλφου κ. Γιαννακίδη στο χθεσινό δελτίο ειδήσεων του OPEN (7/4/2020) για την ηλεκτρονική παρακολούθηση των πολιτών.
"... Κύριε Γιαννακίδη γιατί επικαλείστε το παράδειγμα της Κίνας και δεν επικαλείστε την πρόταση του Μπιλ Γκέϊτς να υπάρξει ένα μικροτσίπς (θα μπορούσαν είναι και μικρογαριδάκια) το οποίο να το φέρνει κάθε άνθρωπος και έτσι να έχουμε βιομετρικά δεδομένα σε σχέση με τον ιό ή και σε σχέση με άλλες πανδημικές κρίσεις..."
Και προκειμένου ο Benny να μας καθησυχάσει, είπε στη συνέχεια της συζήτησης :
Σήμερα θα σας διηγηθώ μια ιστορία που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι παραμύθι με δράκους και μάγισσες. Θα πάρω την ιστορία απ' την αρχή χωρίς φόβο και πάθος, για να μπορέσετε, όσοι διαβάσετε αυτό το άρθρο, να βγάλετε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το τι ακριβώς συνέβη.
Χθες το πρωί, λοιπόν, ο καλός μου φίλος, δικηγόρος και συνεργάτης στο διαδικτυακό περιοδικό μου Σωτήρης Καλαμίτσης, μου έστειλε προς δημοσίευση αυτό το άρθρο : https://www.ribandsea.com/articles/4376-jeanne-de-kouskousarc-eleytheri-metafrasi-toth-ellinos-o-traxilos-k-lp.html
Επειδή στο συγκεκριμένο άρθρο του φίλου και συνεργάτη μου διέκρινα μια προσπάθεια απαξίωσης αυτών που πιστεύουν πως το μέτρο της υποχρεωτικής καραντίνας ολόκληρου του πληθυσμού, μολυσμένων από τον κορωναϊό και μη, είναι παράλογο και παράνομο, επειδή έχω το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα να διατηρώ τις απόψεις μου, ακόμη και αν αυτές έρχονται σε σύγκρουση με τις απόψεις της συζύγου μου, του παιδιού μου, του φίλου ή του συνεργάτη μου, και επειδή δεν ήθελα να έρθω σε ευθεία σύγκρουση μαζί του λογοκρίνοντας το άρθρο του, έκρινα σκόπιμο να κάνω κάτι που έπρεπε να είχα κάνει από καιρό.