Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Άντε πάλι με την ανεξάρτητη, αμερόληπτη, αδέκαστη κ.λπ. Δικαιοσύνη και την απαράμιλλη ευθυκρισία της! 
Η Δικαιοσύνη δεν εκβιάζεται με απεργίες πείνας. Αυτό είναι το μήνυμά της στον χαροκαμένο πατέρα Πάνο Ρούτσι.
Μετά αποφάσισαν να γίνει εκταφή, αλλά μόνον για ταυτοποίηση. Όχι για έλεγχο αιτίας θανάτου από απανθράκωση ή ασφυξία λόγω πυρκαϊάς από  ...λόλιο! 

Η Δικαιοσύνη εκβιάζεται με χιλιάδες άλλους τρόπους.

Αντιγράφω με και πάλι!! Δεν έχω κάτι καινούργιο να γράψω. Η ιστορία επαναλαμβάνεται τόσο μονότονα και καθημερινά. Μίζες, νεποτισμός, επιορκία, απιστία, αβελτηρία, ωχαδερφισμός, οκνηρία, υπεξαίρεση, ρεμούλα και ραγιαδισμός  στα εθνικά θέματα. Με εξαίρεση κάτι περίεργους τύπους σαν τον τέως δήμαρχο Ναυπάκτου ονόματι Παναγιώτης Λουκόπουλος!

Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη: θεμέλιο και προπύργιο της Δημοκρατίας

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης 

Συνέντευξη του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου στο Crash [τεύχος 45, Απρίλιος 2017, σελ. 13]:
             
«Η πρώτη φορά που μου ζήτησε να κάνω κάτι ήταν τον Δεκέμβριο του 2015, αναφορικά με το γραφείο που διατηρούσε ο Σπίρτζης και ο Παππάς στη Συγγρού. Τότε είχα γράψει ότι δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί πραγματικά δεν πίστευα και δεν πιστεύω – το τονίζω – ότι μπορεί δύο υπουργοί να έχουν στήσει ένα γραφείο και από αυτό να αποκομίζουν χρήματα … Το αρχικό δημοσίευμα ήταν στη στήλη του «Βηματοδότη» στο «ΒΗΜΑ», το οποίο μετέφερε στη Βουλή η ΝΔ με ερώτηση του Λευτέρη Αυγενάκη. Το δικό μου «παράπτωμα» ήταν πως, εξηγώντας αυτά που είχε αναφέρει ο κ. Αυγενάκης στην ερώτησή του στη Βουλή, όπου μιλούσε γενικώς και αορίστως για ένα γραφείο, αφορούσε το συγκεκριμένο γραφείο των δύο υπουργών. Στη Συγγρού. Και είχα τονίσει πως δεν το πιστεύω. Αυτό θεωρήθηκε ότι είχε μία ειρωνική διάθεση. Τι να σου πω. Μπορεί και να είχε - ήταν και το ύφος τη στήλης τέτοιο. Η ουσία είναι πως ο Ψυχάρης μέρες μετά, μπορεί και μήνα, με κάλεσε στο γραφείο του και μου ζήτησε να ανακαλέσω. Ευθέως. Του είπα πως το γραφείο υπάρχει. Του ανέφερα δε πως δεν πιστεύω πως αυτοί οι δύο υπουργοί κάνουν αυτή τη δουλειά. Και πως εγώ δεν έχω γράψει κάτι τέτοιο. Και τι μου λέει ο Ψυχάρης: «Σε παρακαλώ κάνε την ανασκευή, μου το ζήτησε ο Τσίπρας». Τον ρώτησα για ποιο λόγο. Και εκεί μου εξομολογήθηκε ότι αυτό το γεγονός μπορεί να λειτουργήσει θετικά έναντι των δικαστικών περιπετειών που είχε. Δεν έμαθα ποτέ αν το ζήτησε όντως ο Τσίπρας ή ήταν δικό του το άγχος για το πώς μπορούσαν να εξελιχτούν οι δικαστικές του περιπέτειες. Αλλά δεν έχει σημασία πια. Η ουσία είναι ότι αυτό, η πίεση δηλαδή, συνεχίσθηκε για μέρες ακόμη και όταν λόγω της ασθενείας του βρισκόταν στο Λονδίνο για θεραπεία. Μου έστελνε μηνύματα λέγοντας πως πρέπει να 
ανακαλέσω. ΄Ηταν σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Μεσολάβησαν και άλλοι άνθρωποι να με πείσουν να το κάνω. Πάντα στην ίδια λογική. Ο φόβος του ήταν μήπως τον προφυλακίσουν. Άρα, μια τέτοια ανασκευή θα μπορούσε να φτιάξει το κλίμα με το Μαξίμου. Πρέπει να σου πω ότι προβληματίστηκα πάρα πολύ. Σκέφτηκα τότε να παραιτηθώ. Να σηκωθώ να φύγω..»
[ΣΗΜ: τελικά ανασκεύασε].              

Τηλεοπτικές άδειες, άναρχο επί 27ετία τηλεοπτικό τοπίο, οι διαπλεκόμενοι βοθροκαναλάρχες, TT, το ανάλγητο ΣτΕ που άφησε τα παιδάκια έξω από βρεφονηπιακούς σταθμούς και τα νοσοκομεία χωρίς νοσηλευτές, ENERGA, θαλασσοδάνεια ΜΜΕ και κωμάτων, λίστα Lagarde, λίστα Μπόργιανς, πάταξη διαπλοκής, Μουλόπουλος αφεντικό στον ΔΟΛ, hotspots, η ΔΕΗ στα βαποράκια της ΝΔ, SIEMENS, μείωση συντάξεων και αύξηση συνταξιούχων, ανέργων, φόρων και εισφορών, 13η σύνταξη, αναθεώρηση Συντάγματος, απλή αναλογική, Εξεταστικές Επιτροπές, το Ελληνικό ως προαπαιτούμενο, Καλογρίτσας, Τράπεζα Αττικής, capital controls, ΟΧΙ στο ΟΧΙ, ραντεβού για χημειοθεραπεία σε 6 μήνες, 3.000 νοματαίοι κουκούλωσαν με λουλούδια τον Ρέμο αποθεώνοντάς τον. 

Πνέει άνεμος αναδημιουργίας, μεταρρυθμίσεων και τομών σε βάθος. Κάθε καρέκλα και βούτα, κάθε έδρα και μίζα, κάθε υπουργικός θώκος και αρπαχτή. Φόρτος εργασίας στο Ελεγκτικό Συνέδριο μαθαίνω. Τί θα κάναμε χωρίς Δικαιοσύνη; Αλλοίμονό μας! 

Σώτος 

Τρίτη, 25 Απριλίου 2017
Μία μεταρρύθμιση την ημέρα κάνει στα Μνημόνια αέρα

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
           «Η πάταξη της διαφθοράς είναι θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας και απαιτεί πολιτική βούληση. Η δέσμευσή μας απέναντι στο Κοινοβούλιο και...
στον ελληνικό λαό είναι να μη λογαριάσουμε το πολιτικό κόστος και να προχωρήσουμε παραπέρα στη θεσμική θωράκιση απέναντι στη διαφθορά και τη διαπλοκή», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός μιλώντας στη Βουλή την 10.02.2017.
             Και διαβάζω προχθές ότι ο Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς Θεσσαλονίκης κ. Αχιλλέας Ζήσης άσκησε δίωξη κατά καθηγητών του ΑΠΘ, οι οποίοι δεν απέδωσαν στον ΕΛΚΕ [Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας] το 15% των αμοιβών τους από ιδιωτική απασχόληση συνολικού ποσού € 37 εκ. μόνον. Το μαθαίνει ο υπουργός α-Παιδείας κ. Γαβρόγλου και πέφτει από τα σύννεφα. Όχι για τη μη απόδοση, αλλά για τη δίωξη. Και αμέσως ανακοινώνει ότι θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή διάταξη, με την οποία θα ανατρέπει τη δίωξη. 
           Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Γουστάρω δικέ μου! Έτσι σε θέλω. Διότι πρόκειται για θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας. Αφού αθωώθηκαν οι 138 στην Κρήτη [μεταξύ των οποίων και η υπουργάρα της αριστεράς (λέμε και καμμιά μ…) Σταθάκης)] για κακοδιαχείριση κονδυλίων του ΕΛΚΕ, επειδή, λέει, δεν προέκυψε ζημία για το Δημόσιο, δεν είναι δυνατόν να ταλαιπωρούμεθα επί χρόνια μέχρι να αθωωθούν και οι Θεσσαλονικείς. Νισάφι πια μ’ αυτούς τους ξεροκέφαλους Εισαγγελείς. Αφού ξέρουν ότι το δικαστήριο θα τους αθωώσει, γιατί δρομολογούν μία διαδικασία ατελέσφορη ως άλλοι Δον Κιχώτες; Γι’ αυτό τους πληρώνουμε; Σωστός ο Γαβρόγλου.
         Αναμένω 11-σέλιδο δελτίο Τύπου του Σπρίτζη να με κατακεραυνώνει ως διαπλεκόμενο που άλλα βλέπω και άλλα γράφω.
        Τελικά πρέπει να παραδεχθώ είτε ότι δεν γνωρίζω καλά ελληνικά είτε ότι αδυνατώ να εμβαθύνω σε λεπτές έννοιες και βαθυστόχαστες σκέψεις. Μήπως ο πρωθυπουργός εννοούσε ότι τελείωσε το πάρτι των εισαγγελέων που έχουν σαλτάρει και βλέπουν παντού διαφθορά, ρεμούλα και αρπαχτές;
Το ωραιότερο είναι ότι ο λόγος που οι καθηγητές δεν απέδωσαν το 15% είναι πως δεν προβλέπει ο νόμος σχετική διαδικασία. Κάτι σαν τις μίζες που ήθελε να επιστρέψει ο Κάντας και δεν ήξεραν πώς να τις εισπράξουν ελλείψει διαδικασιών. Που να φαντασθεί η ελληνική πολιτεία ότι θα υπήρχαν μίζες, ώστε να προβλέψει διαδικασία επιστροφής; Ή μήπως αδυνατούσε να προβλέψει ότι θα υπήρχε άνθρωπος που θα επέστρεφε μίζες; Και να ήθελαν, δηλαδή, οι καθηγητές να αποδώσουν αυτό το 15%, θα βρίσκονταν σε ανυπέρβλητη αδυναμία, αφού δεν υπάρχει κανείς να του το δώσουν. Κάτι σαν twilight zone. Ενώ προκειμένου για την αποζημίωση των βουλευτών για συμμετοχή σε Επιτροπές υπάρχουν διαδικασίες. Καταγράφεται η συμμετοχή τους πάραυτα και δίνεται εντολή για μεταφορά του ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό τους, όπου παρεισφρύει και η 13η σύνταξη τουΣπίρτζη στα μουλωχτά, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να την εντοπίσουν χαμηλοσυνταξιούχοι [;] ως ο Μπαλαούρας και ο Τόσκας. 
Ασταδιάλα ρε! 

Σώτος 

Κυριακή, 16 Απριλίου 2017

Γοργά τ’ αρπάζω, αργά μ’ αρπάζουν!

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης                   

Διάβασα το εξαιρετικό ρεπορτάζ της Κατερίνας Κατή στο τελευταίο τεύχος του Documento για τον Μ. Σάλλα, πρώην ισχυρό άνδρα της Τράπεζας Πειραιώς, ο οποίος με τη γνωστή και απλή μέθοδο των τριών όρχεων....
τού, μεταξύ άλλων, πουλάω ακίνητα της τράπεζας φθηνά και τα αγοράζω ακριβά, απομύζησε το δημιούργημά του και τις καταθέσεις μας φυσικά. Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Ως άλλος Κοσκωτάς με άλλες μεθόδους υπό το άγρυπνο βλέμμα του μεγάλου τραπεζοκέρβερου Προβόπουλου, διοικητή της ΤτΕ. Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια για να ασχοληθεί η Δικαιοσύνη μαζί του βαδίζοντας με το βήμα του κάβουρα για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης. 
            Δεν είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να κάνει μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν και να διαπιστώσει ευχερέστατα πόσα χρήματα έχουν οδεύσει στις τσέπες πωλητικών και «ημετέρων» πέρα από τις αργομισθίες των χιλιάδων διορισμών. Κάθε μέρα και ένα σκάνδαλο θα μπορούσε να πει κανείς, κάθε μέρα και μια μίζα. Από τον κλητήρα μέχρι τον κολλητό επιχειρηματία. Τί να σου κάνει κι’ αυτή η έρμη η Δικαιοσύνη; Όσο κέφι και αν έχουν οι εισαγγελείς και οι δικαστές, όσο άτεγκτοι, αδέκαστοι και εργασιομανείς και αν είναι, δεν προλαβαίνουν. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ασχοληθούν με τον τεράστιο συρφετό που απομυζά τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και στη συνέχεια καλεί τους πλέον αδύναμους να ξαναγεμίσουν τον πίθο τον Δαναΐδων. Άσε που το σωφρονιστικό μας σύστημα δεν επαρκεί για να βολέψει όλο το τεράστιο σινάφι των λαμογίων. Αυτοί είναι ικανοί να στήσουν διαγωνισμό για την κατασκευή σωφρονιστικών καταστημάτων που θα τους φιλοξενήσουν και να τα υπερτιμολογήσουν, για να πάρουν μίζα. 
                  Και επ’ ευκαιρία της σημερινής μεγάλης γιορτής τής Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού όλοι οι πωλητικοί αρχηγοί έστειλαν τις ευχές τους με στερεότυπες εκφράσεις. Πρέπει να αλλάξουμε, πρέπει να φύγουμε μπροστά, θα πετύχουμε, είπαν όλοι στην ουσία. Η Ιθάκη δεν είναι μακρυά μάς είπε ο πρωθυπουργός. Ωχ! Επτά χρόνια θαλασσοδερνόμαστε μεταξύ Μνημονίων, Προγραμμάτων, Δανείων, Επιτοκίων, spreads, bail in και bail out με αποκορύφωμα τα capital controls. Πού να βρισκόμαστε, άραγε, τώρα; Μπροστά στον Κύκλωπα ή στο νησί της Κίρκης που μετέτρεψε τα γουρούνια σε πωλητικούς; Η κεντρική ιδέα, πάντως, όλων των πωλητικών δηλώσεων ήταν «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», θα περάσουμε κι’ αυτόν τον κάβο. Θυμήθηκα μικρός που άκουγα στο ραδιόφωνο το γνωστό εμβατήριο που συνέχιζε «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά». Αλλά γιατί με τόσο κόπο, γιατί με τόση θλίψη, γιατί με τόση απάτη, γιατί με τόση προδοσία και δωσιλογισμό; 
                   Άκουσα τον Πολάκη να μιλάει στη Βουλή για το πάρτι στον τομέα της Υγείας. Λες και δεν τα ξέραμε. Αλήθεια, τί έγινε με εκείνη την περίπτωση της φαρμακοποιού, της οποίας χιλιάδες φάρμακα βρέθηκαν σε ένα βόθρο, αφού τα είχε πληρώσει κάποιο ασφαλιστικό Ταμείο; Άκουσα από ένα γιατρό στο ραδιόφωνο και για τα περίφημα «κουβανέζικα» ιατρικά αναλώσιμα. Από τη λέξη «κουβάς». Τα μοσχοπλήρωνε ο Έλληνας φορολογούμενος, αλλά οι γιατροί τα πέταγαν στον κουβά, για να αυξάνει η κατανάλωση και οι υπερτιμολογημένες κατά το ποσό της μίζας προμήθειες. Θυμήθηκα και τα χρυσοπληρωμένα εμβόλια του Αβραμόπουλου για τη γρίπη Η1Ν1 που είχε φροντίσει για τον εμβολιασμό όλων των Βαλκανίων σε τιμή πολλαπλάσια εκείνης που αγόραζαν τα ίδια εμβόλια οι Κύπριοι αδελφοί. Θυμήθηκα και την υπουργό Μαριλίζα που διαφήμιζε τον εμβολιασμό κάνοντας το εμβόλιο on camera. Θυμήθηκα και τα tamiflu, των οποίων η ζήτηση αυξανόταν με τεχνητή αύξηση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας της επικινδυνότητας του ιού. Όλοι στο κόλπο. 
                 Εκείνο, όμως, που περίμενα από τον Πολάκη ήταν να δώσει στοιχεία συγκεκριμένα, όπως του ζητούσε ο Άδωνις. Να μας δείξει τα χαρτάκια που έγραφαν τη σύσταση του Αδώνιδος ή της συζύγου του για κάποιους διορισμούς. Να μας φέρει στοιχεία για το πάρτι στο ΚΕΕΛΠΝΟ και στα νοσοκομεία. Τί φοβάται; Έτσι, θα διασκεδάσουμε με άλλη μία Εξεταστική Επιτροπή, για την Υγεία αυτή τη φορά, το πόρισμα της οποίας θα πάει στη Δικαιοσύνη για τα περαιτέρω. Απόρησα και εγώ που το έργο της Επιτροπής περιορίσθηκε στην περίοδο 1997-2014. Γιατί δεν πήγαμε και στο 1982 να δούμε πώς κτίσθηκαν τα τρία πανεπιστημιακά νοσοκομεία [Πάτρα, Ηράκλειο, Ιωάννινα]; Το 2021 θα ασκηθεί κάποια δίωξη και το 2025 θα εκδοθεί η ετυμηγορία τα Δικαιοσύνης. Το βλέπω να είναι αθώοι όλοι ελλείψει δόλου. Αχ αυτός ο δόλιος ο δόλος. Μέχρι τότε ποιός ζη ποιός πεθαίνει που λέει και ο Ζουρλάρις.

Βρώμα και δυσωδία παντού. Η ρεμούλα δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί, αν δεν υπάρξουν σοβαροί μηχανισμοί στελεχωμένοι από αδιάφθορους για έλεγχο των δαπανών. Όπως έγραφα παλαιότερα, ο μόνος τρόπος να πάψουν τα σκάνδαλα είναι να πάψουν οι πωλητικοί να διαχειρίζονται το κοινό χρήμα. Τότε θα φανεί ποιος έχει όρεξη να προσφέρει στον λαό ανιδιοτελώς και ποιός όχι.
https://taxalia.blogspot.com/2014/03/blog-post_3942.html#comment-1268534131
Εγώ, επί ταις εορταίς του Πάσχα αφιερώνω σε όλους τους πωλητικούς, αρχηγούς και μη, αριστερούς ή δεξιούς, την τελευταία παράγραφο άλλου άρθρου μου 
https://taxalia.blogspot.com/2011/09/blog-post_714.html
Ο Μιχάλης Σάλλας, λοιπόν. Που μόλις το Reuters έδωσε την είδηση ότι έκανε κομπίνες με την οικογένειά του εις βάρος της τράπεζας που διοικούσε, απείλησε με μηνύσεις. Αλήθεια, τις υπέβαλε; 
https://www.protagon.gr/epikairotita/oikonomia/to-peplo-tis-siwpis-16928000000
Και τούτο, που τόσο ταιριάζει σε όλους τους διατελέσαντας πρωθυπουργούς, του σημερινού περιλαμβανομένου
https://taxalia.blogspot.com/2012/10/blog-post_4659.html
Και για τους διαβαστερούς τούτο ΄δω ως πασχαλιάτικο δώρο
http://apneagr.blogspot.com/2015/06/blog-post.html

Όπως λέμε «ο κόσμος το’ χει τούμπανο κι’ εμείς κρυφό καμάρι». 

Τέλος, για την επανάληψη του άκρως επιτυχημένου εγχειρήματος ιδιωτικοποίησης [λέμε και καμμιά μ…] του ΟΠΑΠ προς όφελος του ελληνικού λαού, τούτο ‘δω μαζί με το υστερόγραφο.

Σώτος - αφόρητος λαϊκιστής

Υ.Γ. Αντιγράφω από τον Βηματοδότη του σημερινού ΒΗΜΑΤΟΣ:

«Η ιστορία που θα σας περιγράψω συνέβη πριν από λίγες ημέρες στην οικία του έλληνα συνεταίρου της Fraport στην περιοχή μεταξύ Κηφισιάς και Μελισσίων, όπου δόθηκε μια λαμπρή δεξίωση. Με τη συμμετοχή τραπεζιτών, επιχειρηματιών και άλλων. Οι καλεσμένοι έφυγαν από το σπίτι του επιχειρηματία εντυπωσιασμένοι όχι τόσο από τη φιλοξενία και τα πλούσια εδέσματα (τα οποία άλλωστε το είχαν δεδομένο ότι θα υπάρχουν), αλλά από τη χλιδή που υπήρχε διάχυτη στον χώρο. Πανάκριβοι πίνακες, πολυτελή σερβίτσια και - το σημαντικότερο – χρυσά … πόμολα στις τουαλέτες! Αυτά τα χρυσά πόμολα τα συζητούν ακόμη…»
Και θα τελειώσω με τη συμβουλή να προσέχετε. Να μην ξεγελαστείτε, όπως εγώ που πίστεψα στον Χάνο Κλασμένο. Τον κολλητό τής νέας πρέσβειρας των π-ΗΠΑ στην Αθήνα, παρατρεχάμενο των  ΟΠΕΚΕΠΕΔΩΝ κ.λπ. κ.λπ.

Πολίτικη κουζίνα και πολιτικό μαγέρικο 
[αφιερωμένο στον Πάνο Καμμένο] 

Όσοι έχουν δει τη θαυμάσια ταινία «Πολίτικη κουζίνα» θα πρέπει να θυμούνται δύο σκηνές που κατά τη γνώμη μου σημαδεύουν τον ελληνισμό και τον Έλληνα, αποτελούν δε την πεμπτουσία της ταινίας. Όταν οι Τούρκοι ασφαλίτες πήγαν στο σπίτι τού συμπατριώτη μας [τον υποδύεται ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης] για να του ανακοινώσουν την απέλασή του οικογενειακώς, τον πήραν κάποια στιγμή παράμερα στο σαλόνι και ένας απ’ αυτούς τού είπε κάτι στ’ αυτί. 

Αφού η οικογένεια είχε πλέον έλθει και εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ο σύζυγος εκμυστηρεύτηκε στη σύζυγό του τί του είχε ψιθυρίσει στ’ αυτί ο τούρκος μυστικός πράκτορας. Του είχε πει ότι αν αλλαξοπιστούσε, θα μπορούσε αυτός και η οικογένειά του να παραμείνουν στην Κωνσταντινούπολη. «Και συ τί του απήντησες;» τον ρώτησε εκείνη. «Ασφαλώς και του απήντησα ΟΧΙ» αποκρίθηκε εκείνος με ένα θλιμμένο ύφος. 
«Του απήντησες αυτό που έπρεπε», συνέχισε η σύζυγος. «Αλλά γιατί αυτό το σκυθρωπό ύφος τώρα;». «Διότι έχω ένα βάρος από τότε. Και με βασανίζει. Καθυστέρησα μερικά δευτερόλεπτα να απαντήσω». 
Και όμως, αυτή την αδάμαστη ψυχή, αυτή τη λεβεντιά την κουμαντάρουν χρόνια τώρα οι ξένοι εφιάλτες με τους εγχώριους μπάτλερ, τον εσμό των λακέδων τους και τις λουλούδες-καμαριέρες τους. Κατά χιλιάδες γράφουμε, μιλάμε, φωνάζουμε, διαβάζουμε για το αλισιβερίσι των προδοτών πρωθυπουργών, για τους χαφιέδες-υπουργούς, τους βουλευτές-σφουγγαρίστρες, τους διορισμένους γύπες-διοικητές, για την ιδιοτέλεια όλου του πολιτικού συστήματος, για το νταβατζιλίκι του Τύπου και των ΜΜΕ εν γένει, για όλο αυτό το σκυλολόι τέλος πάντων, αλλά δεν κουνιέται ούτε πούστης, όπως λένε στο μεγάλο λιμάνι. 
Εν προκειμένω, μάλιστα, εν πολλοίς κυριολεκτούμε χρησιμοποιώντας την έκφραση αυτή. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Μετά τον Σαρτζετάκη [1985-1990] βρέθηκε ένας Καραμανλής [2004-2009] να υψώσει ανάστημα και στη συνέχεια πάλι τα κεφάλια μέσα στη ντροπή, στο τέλμα, στα βοθρολύματα. 
Εμείς οι ίδιοι χλευάσαμε αυτούς του δύο, διότι μας χάιδευαν τ’ αυτιά, οι Πρωτόπαππες, οι Πολυζωγόπουλοι, οι Παπουτσήδες και όλα τ’ άλλα τα παιδιά της «Αλλαγής» κουστουμιών από «Μαρούσης» σε «Armani». 
Οι Ραγκούσηδες, οι Σκανδαλίδηδες, οι Πετσάλνικοι, οι Αρούληδες, οι Μητσοτάκηδες, οι Κουτρουμάνηδες, οι Κουσελάδες, οι Σαχινίδηδες, οι Χατζηδάκηδες, οι Χατζηγάκηδες, οι Άκηδες, οι Μάκηδες, οι Πάγκλανοι, οι Βενιζέλοι, οι Αβραμόπουλοι οι Δήμες, οι Τραγάκηδες, οι Γιαννακούδες και πρωτίστως ο ΓΑΠ και ο Σαμαράς [να με συμπαθάνε όλοι οι άλλοι λυμεώνες, τα ονόματα των οποίων δεν παραθέτω. Είναι βλέπετε και ατέλειωτος ο κατάλογος των δημοκρατών-δυναστών μας]. 
΄Ολοι οι άρπαγες και οι βολεμένοι να ψεύδονται ισχυριζόμενοι ότι σκίζονται να μας σώσουν, ενώ γνωρίζουν ότι οι ίδιοι σκοπίμως μας ξεσκίζουν φέρνοντάς μας στην σημερινή οικτρή οικονομική, κοινωνική και ψυχική κατάσταση. Βλέπουν τους άστεγους και τους πεινασμένους να πολλαπλασιάζονται εξ αιτίας της πολιτικής τους και δεν συγκινούνται. Διαλύουν τον λαό, αλλά όχι τη χώρα είπε ο τρισμέγιστος το δέμας, αλλά μικρόνους Βενιζέλος. 
Η παρθένα ο Χρυσοχοΐδης μυξοκλαίει. Αφού μας ξέσκισε, μας λέει σχεδόν κάθε μέρα ότι δεν έπρεπε να μας έχει ξεσκίσει. Και τα συσσίτια αυξάνονται. Οι φιλάνθρωποι πληθύνονται. Φιλέλληνες, όμως πουθενά. Για έλληνες ηγέτες ούτε λόγος να γίνεται. Δεν χρειάζεται να διαβάσετε τίποτε και κανενός για να αντιληφθείτε πλήρως το σημερινό σκηνικό. Όσοι έχετε δει την ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» [υπόθεση Μπελογιάννη – ταινία του Νίκου Τζίμα του 1980] ξαναδείτε την και αναλογισθείτε σε τί διαφέρει η τότε εποχή [αρχές του ΄50] από εκείνη του ΄60, του ΄70, του ΄80, του ΄90, του ΄00, του ΄10. 
Οι νεότεροι ας τη δουν για πρώτη φορά και ας κάνουν τη σύγκριση με τις ελάχιστες προσλαμβάνουσες που έχουν για την προ του ΄90 εποχή. Βλέποντάς την ας ξεχάσουν τις ιδεολογικές προτιμήσεις ή αγκυλώσεις τους. Ας εστιάσουν την προσοχή τους στο κλίμα της εποχής και είναι βέβαιον ότι θα αντιληφθούν αμέσως ποιος σημερινός πρωταγωνιστής ταιριάζει στον κάθε ρόλο της ταινίας. Σαν να μην πέρασε μια μέρα που λέει και το τραγούδι. 
Θεέ μου, στείλε στο πολιτικό μαγέρικό μας μια φριτέζα σαν αυτή που ακούγεται στη διαφήμιση με τον Μπουλά. 

Σωτήριος Καλαμίτσης