Rib and Sea
Το σκάνδαλο του Μονοτονικού.
Πηγή : Ένθετο περιοδικού "ΤΟΛΜΗ" Δεκ. 2005
Του Σαράντου Καργάκου.
Το μονοτονικό επιβλήθηκε στον ελληνικό Λαό από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - Υπουργός Παιδείας κ. Ελευθ. Βερυβάκης - με τροπολογία που αιφνίδια προτάθηκε, κοντά στα μεσάνυχτα, όταν η Βουλή των Ελλήνων (συνεδρίαση της 11.1.1982) είχε περατώσει τη συζήτηση και είχε ψηφίσει το ένα και μόνο άρθρο του Νόμου 1228, που αποτελούσε «Κύρωση της από 11.11.1981 πράξης του Προέδρου της Δημοκρατίας περί εγγραφής μαθητών στα Λύκεια της Γενικής και Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως» και με αυτόν ακριβώς τον τίτλο δημοσιεύθηκε στο Α' Τεύχος του φύλλου 15/11.2.82 της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.
Ένα κεφαλαιώδες, λοιπόν, εθνικό θέμα, το θέμα του τρόπου γραφής των λέξεων μιας πανάρχαιας γλώσσας - τρόπου καθιερωμένου με εφαρμογή πολλών αιώνων - αντιμετωπίστηκε με ασύγνωστη, ανατριχιαστική επιπολαιότητα. Διότι: α) εισάγεται προς συζήτηση με άρθρο «της προσκολλήσεως» σε θέμα νόμου άσχετο, β) εισάγεται μεσάνυχτα, όταν η πλειονότητα των βουλευτών απουσιάζει, γ) εισάγεται αιφνίδια (κι αυτό, θα δούμε γιατί), δ) εισάγεται αντισυνταγματικά (προσκολλημένο σε νόμο άσχετο) και ε) εισάγεται χωρίς να ερωτηθεί ούτε ο Λαός - ενώ τότε ακριβώς υποστηριζόταν πως για δύο στρατιωτικές βάσεις έπρεπε να γίνει.... δημοψήφισμα - ούτε η Ακαδημία Αθηνών, ούτε τα Πανεπιστήμια της χώρας, και ιδίως οι Φιλοσοφικές τους Σχολές, ούτε οι Εταιρείες των Συγγραφέων Λογοτεχνών, παρά την βαρυσήμαντη απόφανση του σοφού καθηγητή και τότε Γεν. Γραμματέα της Ακαδημίας Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου πως «Την γλώσσα την αναπτύσσουν μόνον εκείνοι οι οποίοι έχουν να ειπούν κάτι, δηλαδή οι πνευματικοί άνθρωποι, και όχι οι απνευμάτιστοι γλωσσοπλάστες και νομοθέτες... Οι γλωσσικοί νομοθέτες δεν έχουν καμμιά αρμοδιότητα και ανακόπτουν απλώς την εξέλιξη του γλωσσικού μας πολιτισμού».
Λαός αξιοπρέπειας...
Του Νίκου Λυγερού.
Η αξιοπρέπεια δεν είναι ένας οικονομικός παράγοντας, δεν μετριέται με δείκτες. Και η μούτζα μας, στην κατοχή, χρησιμοποιούσε όλα τα δάκτυλα του χεριού. Πολλές φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα για το λαό μας, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Ακόμα και ηττημένοι. Ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν σκύβαμε. Δεν υπήρχε λόγος, η γη μας θα ήταν ο τάφος μας. Μπορεί να ξερίζωσαν ακόμα και τα θεμέλια των σπιτιών μας, όταν αντισταθήκαμε, αλλά το αντέξαμε και χτίσαμε καινούργια πάνω στην ίδια γη, ενώ οι κατακτητές μας έφτυσαν αίμα και φύγαν.
Σε πήρε από κάτω το ρημάδι.
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Νέμεσις”, τον Απρίλιο του 1997).
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Θυμάμαι τον πατέρα μου που μονολογούσε, τα χρόνια που ήμουν μαθητής με το κοντό παντελονάκι και τη φράντζα στο μαλλί. “Κακό πράγμα η συνήθεια”, έλεγε, και συνέχιζε. “Αν δεν αντισταθείς εγκαίρως, αν δεν αντιδράσεις, σε πήρε από κάτω το ρημάδι”. Εκείνος, μάλλον το τσιγάρο εννοούσε τότε, τον μεγάλο καϋμό του. Εγώ, όμως, όσο η φράντζα γινόταν παρελθόν, μαζί με τα κοντοβράκια, δεν άργησα να το πάω πιο μακρυά...
Αρχισα να το υποψιάζομαι, να με ζώνουν τα φίδια, από την εποχή που σταμάτησα να απολαμβάνω τον πρωϊνό καφέ μόνος μου, ισορροπώντας ανάμεσα στο “ακίνδυνο” χθες και το απρόβλεπτο αύριο. Από τότε, δηλαδή, που δειλά δειλά στην αρχή, με πιο πολύ κουράγιο στην συνέχεια, άρχισα να μοιράζομαι τον καφέ μου με την Ρούλα. “Να δεις που ανακάλυψαν τον τρόπο να αλώσουν το πίσω μέρος του κρανίου μας, κι’ας μην το είχαν καταφέρει τόσα χρόνια με το μπλα μπλα, τις πλαστικές σημαιούλες και τον ανούσιο κομματισμό”. Απολάμβανα, λόγω επαγγέλματος, την πολυτέλεια λίγου ελεύθερου χρόνου τα πρωϊνά, καθόταν δίπλα μου και η καπετάνισσα παίζοντας με το τηλεκοντρόλ (έλειψη θεμάτων προς συζήτησιν γαρ μετά από τόσα χρόνια έγγαμου βίου), κι’ έτσι στάθηκε αδύνατον ν’ αποφύγω το “πικρό ποτήρι”.
Επιστολή στον Σόϊμπλε, με μια ριπή για υστερόγραφο.
Πηγή : http://www.onalert.gr/stories/mia-epistoli-ston-soible-me-mia-ripi-gia-ysterografo
Μία ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Σόϊμπλε αποφάσισε να στείλει ο ταξίαρχος ε.α. γιατρός και καθηγητής Ουρολογίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννινων, Λάμπρος Βαζαίος. Και η τελευταία της παράγραφος, το τρίτο υστερόγραφο, είναι μια πραγματική ριπή πολυβόλου που ο απόστρατος στρατιωτικός την επιστρέφει. Μια ριπή που έκοψε το νήμα της ζωής μιας 16χρονης το 1944.
Διαβάστε την επιστολή για να θυμάστε ποια είναι η 16χρονη, αλλά και πόσο σωστά τα λέει ο κ. Βαζαίος στον "πολύ" κ.Σόϊμπλε.
Το ανέκδοτο με τον Γερμανό καπετάνιο, το ξέρεις;
Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/04/blog-post_8497.html#more
Tης Μελίνας Καραπαναγιωτίδου.
Ο Σόϊμπλε υπήρξε σαφής. «Oι καταθέτες πρέπει να πηγαίνουν τα χρήματά τους σε σίγουρες τράπεζες και όχι στο ρίσκο των υψηλών επιτοκίων». Μετά τη δήλωση αυτή 50.000 επιστολές στάλθηκαν στην Κύπρο από Γερμανικές τράπεζες, προτείνοντας στους καταθέτες άμεση μεταφορά των χρημάτων τους στο ασφαλή Γερμανικό οικονομικό παράδεισο! Μου φάνηκε αρκετά παράδοξο οι ισχυροί τραπεζίτες της Γερμανίας να «ζητιανεύουν» καταθέσεις στον τραπεζικό «σκουπιδότοπο» του… λεηλατημένου τραπεζικού συστήματος της Κύπρου και αναρωτήθηκα, αν έχουν τόσο… ανάγκη, μήπως δεν είναι τόσο… ισχυροί;