Rib and Sea

Μεγάλος ενθουσιασμός από πλήθος κόσμου σήμερα (31 Οκτωβρίου 2010) στα διόδια Αφιδνών. Στις 6 το απόγευμα της Κυριακής δεκάδες αγανακτισμένων πολιτών ένωσαν την φωνή τους με το "Κίνημα Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων" http://epitropesdiodiastop.blogspot.com/ και άνοιξαν τις μπάρες των διοδίων στις Αφίδνες, επιτρέποντας στα αυτοκίνητα να περνούν ελεύθερα επί τρεις ώρες, μέχρι τις 9 το βράδυ. Η επιστροφή των εκδρομέων του τριημέρου ήταν, όπως αναμενόταν, μεγάλη και η επιτυχία της κινητοποίησης αναμενόμενη. Βεγγαλικά, πανώ, ντουντούκες και κορναρίσματα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα έδωσαν την εικόνα μιας μικρής επανάστασης η οποία φαίνεται, ωστόσο, πως μέρα με τη μέρα διογκώνεται και αποκτά διαστάσεις χιονοστιβάδας. Δείτε το σχετικό βίντεο από τον ξεσηκωμό των πολιτών στα διόδια Αφιδνών, που ανέβασε στο site του το Stop Cartel (www.stopcartel.org) 

Είναι πάγεια αρχή μου να μη σχολιάζω τα πεπραγμένα συλλόγων και τις πράξεις ή παραλείψεις των διοικητικών συμβουλίων τους, εκτός και εάν με αφορούν αμέσως ή εμμέσως. Όμως, αυτή καθ' εαυτή η "Πανελλήνια Ομοσπονδία Φουσκωτών Σκαφών", αλλά και όσα διαδραματίσθηκαν κατά τις πρόσφατες αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου της, κατ' εμέ (και όχι μόνο), είναι τουλάχιστον περίεργα και αξίζει να τύχουν κάποιου σχολιασμού, δεδομένου ότι η "ανάγκη" ίδρυσης μιας Ομοσπονδίας "γενικών καθηκόντων", σε ένα χώρο όπου τα συλλογικά θέματα είχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πάρει τον δρόμο τους, ετέθη ήδη (από πολλούς) υπό σιωπηρή, πλην όμως προφανή, αμφισβήτηση.

Σχολιάζει, με σκωπτική διάθεση, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Συζητούσα με κάποιον από τους εκθέτες του "32ου Ναυτικού Σαλονιού της Αθήνας", το απόγευμα του Σαββάτου, όταν ένοιωσα ένα χέρι να με ακουμπά στον ώμο και μια φωνή να λέει : "Έλα Ιωσήφ, πάμε, θα κάνει τα εγκαίνια της έκθεσης ο υπουργός"! Τι να σας πω, συγκλονίστηκα! Τέτοια βαρυσήμαντη είδηση είχα να ακούσω από τότε που έφυγε η τρισκατάρατη χούντα και επανέκαμψαν στην πολιτική σκηνή οι "σωτήρες" βολευτές. Ο ίδιος ο κ. υπουργός θαλασσίων υποθέσεων, νήσων και αλιείας (ανατρίχιασα), αυτοπροσώπως, θα μας έκανε την τιμή να εγκαινιάσει το "32ο Ναυτικό Σαλόνι Αθηνών", όπου μια χούφτα ταλαίπωροι επιχειρηματίες, καταθέτοντας τα τελευταία ψίχουλα κάποιων μεταχρονολογημένων επιταγών, προσπαθούν απεγνωσμένα να δώσουν στον εαυτό τους μια τελευταία ευκαιρία επιβίωσης.

Λοιπόν, διαφημίσεις δεν υπάρχουν (άρα και χρήματα), σκάφη να τα παρουσιάσουμε στο περιοδικό δεν μας δίνουν, σκάφος να ταξιδεύσουμε δεν έχουμε, το κράτος πτωχεύει κι' εμείς περί άλλων τυρβάζουμε, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι αποβλακώνονται, αποθρασύνονται και θησαυρίζουν, οι ξένοι δανειστές μας ζητάνε πίσω τα χρήματα που μας έδωσαν για να μας τα ξαναπάρουν διπλά πουλώντας μας τα άχρηστα όπλα τους, και τώρα τι; Σε πείσμα αυτών που επιμένουν ότι πρέπει να παραμένουμε απαθείς θεατές σε όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν καθημερινώς στη θεότρελλη αυτή γωνιά του πλανήτη και να μην "χαλάμε" την εικόνα ενός περιοδικού της θάλασσας με "'άσχετα" θέματα, εγώ επέλεξα, όταν όλα γύρω μας κοιμούνται κι' η Φύση ησυχάζει, να αντιδρώ, να εκφράζομαι και να δημοσιεύω "άσχετα" άρθρα και κείμενα, ελπίζοντας ότι αυτό, εκτός από την διατήρηση της δικής μου εγρήγορσης και ευεξίας, θα κάνει καλό και σε σας, τους αναγνώστες αυτού του ασήμαντου διαδικτυακού περιοδικού.