Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Σημείωμα του εκδότη
Γιατί και το "dislike" έχει τα όριά του!
Η έκφραση δυσαρέσκειας ενός θεατή προς ένα βίντεο και το θέμα ή τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται αυτή στο YouTube, είναι και θεμιτή και λογική. Η δυσαρέσκεια αυτή, που εκδηλώνεται με ένα "dislike", έχει ρυθμιστεί με τέτοιο τρόπο από αυτούς που έστησαν το YouTube ώστε να είναι απρόσωπη. Έχει δηλαδή την ευχέρεια όποιος θεωρεί ότι ένα βίντεο δεν ταιριάζει με την αισθητική, τα πιστεύω ή τα γούστα του να πατήσει τον αντίχειρα προς τα κάτω και να εκδηλώσει με τον τρόπο αυτό τη δυσαρέσκειά του προς αυτόν που το ανάρτησε.
Πολλές φορές όμως το "dislike", ακριβώς επειδή αυτός που το επέλεξε είναι "αόρατος", γίνεται το εργαλείο για την τιμωρία αυτού που ανάρτησε το συγκεκριμένο βίντεο. Δεν μου αρέσει δηλαδή η φάτσα σου ή το όνομά σου; Σε μισώ γιατί κάνεις κάτι που δεν μπορώ να κάνω εγώ; Θέλω να σε εκδικηθώ γιατί με τις τεκμηριωμένες καταγγελίες σου ξεσκέπασες τη γύμνια μου; Σου ρίχνω ένα "dislike" και ησυχάζω! Με τον τρόπο αυτό απαξιώνω τη δουλειά σου και, συγχρόνως, σε κατεβάζω στα μάτια αυτών που δεν σε γνωρίζουν, σερφάρουν στο διαδίκτυο και σε βλέπουν "μαυρισμένο".
Δεν με χωράει πια αυτός ο τόπος...
Η χώρα μου καίγεται, λεηλατείται, εκχωρείται, μοιράζεται, ασφυκτιά. Άνθρωποι πυρπολούνται από φωτιές ανεγκέφαλων. Άλλοι, απελπισμένοι από τα χρέη που τους πολιορκούν και αδυνατούν να πληρώσουν, αυτοκτονούν.
Ένα τμήμα της χώρας μου εκχωρείται στα παζάρια της τάχα μου Ενωμένης Ευρώπης και του ΝΑΤΟ. Λαθρομετανάστες πλημμυρίζουν τη χώρα γράφοντας ένα σενάριο που μόνο σαν στημένο σκηνικό μιας φρικτής τανίας του μέλλοντος μπορεί να χαρακτηριστεί.
Να γιατί τους κόβουν οι προπέλλες...
Είχα παλαιότερα βιντεοσκοπήσει, εντελώς τυχαία, κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης του φίλου μου Κώστα Θωκταρίδη, το πέρασμα ενός ταχύπλοου σκάφους με το ένα μέλος του πληρώματος να κάνει τον Ταρζάν στην πλώρη, κρατώντας απλώς ένα σχοινί, τον χειριστή να χαμογελά ικανοποιημένος και να χαιρετά, και άλλα τρία άτομα καθισμένα στην πρύμνη να απολαμβάνουν το "κατόρθωμα" του φίλου τους.
Με αφορμή το πρόσφατο μακελλειό στους Αντίπαξους, όπου ένα παιδί πολτοποιήθηκε από την προπέλλα του ταχύπλοου που οδηγούσε ο πατέρας του, αποφάσισα να ανεβάσω τώρα εκείνο το βιντεοσκοπημένο στιγμιότυπο μήπως και προλάβω, έστω και ένα, καινούργιο μακελλειό...
Κουίζ : Δείτε λοιπόν προσεκτικά αυτό το βίντεο και πείτε ποιος θα ευθύνεται αν η κατάληξη της εικόνας είναι ο θάνατος; Αυτός που καμαρώνει όρθιος στην πλώρη του σκάφους ή αυτός που το χειρίζεται; Και για να σας βοθήσω σας θυμίζω ότι στο σκάφος ένας κάνει κουμάντο. Ο captain...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Η ψυχή της Μυκόνου" του Νίκου Μαστοράκη κι' εγώ.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μολονότι είχα κάθε λόγο να το κάνω, επέλεξα να μην ξεκατινιαστώ στα δικαστήρια με τον δημιουργό της ταινίας "Η ψυχή της Μυκόνου" Νίκο Μαστοράκη https://www.youtube.com/watch?v=Z7QhBDcJL_Q, γιατί σαν συνταξιούχος των 720 ευρώ δεν μου περίσσευαν τα χρήματα για την αγορά δικαστικών ενσήμων, παραβόλων και αμοιβές δικηγόρων. Απ' την άλλη γιατί έχω κάθε λόγο να αμφιβάλλω αν η Ελληνική Δικαιοσύνη θα δικαίωνε έναν ελεύθερο, πλην άσημο, δημοσιογράφο στη δικαστική του διαμάχη με τον "παγκοσμίου φήμης" κινηματογραφικό, τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό παραγωγό, συγγραφέα, βραβευμένο σκηνοθέτη, δημοσιογράφο, τηλεπαρουσιαστή και πολλά άλλα Νίκο Μαστοράκη.
Αλλά και αν ακόμη η Ελληνική Δικαιοσύνη με δικαίωνε, θα ήταν τόσο μεγάλη η ψυχική μου φθορά και το χρονοβόρο της τελεσίδικης απόφασης, σε σχέση με το υποτιθέμενο χρηματικό μου όφελος, που θα διαπίστωνα στο τέλος το μάταιον του πράγματος. Στο κάτω κάτω της γραφής, τί νόημα θα είχε μια οποιαδήποτε δικαστική απόφαση και μια, ενδεχομένως, χρηματική αποζημίωσή μου επειδή δεν αναφέρθηκε το όνομά μου στον κατάλογο των συνεργατών που συνετέλεσαν στη δημιουργία της ήδη πολυβραβευμένης ταινίας; Ο Νίκος Μαστοράκης γνωρίζει πολύ καλά πως έχω δίκιο (το συμβόλαιο που υπέγραψε είναι ο αδιάψευστος μάρτυράς μου) ενώ, κατ' εμέ, η καλύτερη τιμωρία του είναι η αδιαφορία μου.
Ο γύρος της Ευρώπης με φουσκωτό; Θα 'θελες ε;
Απεδείχθη, τελικώς, πως έχει δίκιο ο λαός που λέει ότι "όταν ο άνθρωπος κάνει όνειρα, ο Θεός γελά" ή όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι "άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει". Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος είπε επίσης κάτι ανάλογο. "Ό μέλλεις ποιείν, μή λέγε. Αποτυχών γάρ καταγελασθήση".
Κάπως έτσι την πάτησα κι' εγώ. Εδώ και δύο χρόνια προσπαθώ να δώσω σάρκα και οστά στο όνειρό μου να κάνω τον γύρο της Ευρώπης με ένα φουσκωτό σκάφος, αλλά φαίνεται πως αυτό το όνειρο δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Θα μείνει ένα όνειρο θερινής νυκτός, καθώς πέρυσι δεν κατάφερα να βρω τον κινητήρα και τα καύσιμα (έβαλαν κάποιοι το χεράκι τους γι' αυτό), ενώ φέτος, που βρήκα τον κινητήρα, δεν κατάφερα να βρω χορηγό για τα καύσιμα.