Rib and Sea
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Η χαρχάλα.
Γράφει ο Ανδρέας Φουράκης.
Πολυαγαπημένο χειροποίητο παιχνίδι και όπλο πολλαπλών χρήσεων, απαραίτητο για να μετράς ως υπολογίσιμη μονάδα στον παιδόκοσμο της γειτονιάς σου και να απολαμβάνεις σεβασμό από τους εχθρούς και εκτίμηση από τους φίλους σου, ιδίως αν ήσουν και καλός σκοπευτής.
Είχες χαρχάλα; Ήσουν μάγκας και αλάνι, θα πει μάχιμος και υπολογίσιμος.
Δεν είχες; ΄Ησουν βουτυρόπαιδο και κουραμπιές. Βαρείς οι χαρακτηρισμοί καθότι βουτυρόπαιδο ίσον μαμάκιας και κουραμπιές ο άκαπνος, ο άχρηστος, ο αστράτευτος.
Η χαρχάλα πρωτοεμφανίστηκε γύρω στο 1930 και για την κατασκευή της χρησιμοποιούσαν σαμπρέλες ποδηλάτου.
"Βιτσέντζος Κορνάρος". Τίτλοι τέλους για τον πολεμιστή της άγονης γραμμής.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το "Βιτσέντζος Κορνάρος" ναυπηγήθηκε στη Δανία το 1976 για λογαριασμό της "Townsend Thoresen" και πήρε το όνομα "Viking Viscount". Ήταν, μέχρι πρότινος, το τελευταίο εν ζωή πλοίο μιας εκπληκτικής σειράς τεσσάρων αδελφών, καθώς τα υπόλοιπα 3 έχουν διαλυθεί.
Το 1989 το πλοίο μετονομάστηκε σε "Pride of Winchester" και δούλεψε για λογαριασμό της "P&O European Ferries", εκτελώντας δρομολόγια στη Βόρεια Θάλασσα, συνδέοντας το Ντόβερ της Αγγλίας με το Καλαί της Γαλλίας. Σ' εκείνη τη γραμμή το πρωτογνώρισα σε ένα από τα ταξίδια μου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1994 πουλήθηκε στη "Lane Sea Lines" και μετονομάστηκε σε "Βιτσέντζος Κορνάρος".
«Παλαμάκια, παλαμάκια, να χτυπούν τα τακουνάκια».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έγκλειστος ων, ως οφείλω για το καλό όλων, άρα και εμού, προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να γράψω κάτι από όλα όσα στριφογυρίζουν στο μυαλό μου. Εν είδει ασκήσεως πνευματικής πλέον, αφού τελώ εν αναστολή του επαγγέλματός μου, μπαρδόν τού λειτουργήματός μου, πράγμα που δεν κινητοποιεί το μυαλό μου.
Βομβαρδίζομαι από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο με ειδήσεις, σχόλια και αρθρογραφία σε σχέση με το κακό που μας βρήκε με τον κορωναϊό. Παρακολουθώ τις αντιδράσεις της κοινωνίας μας στα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση και διαπιστώνω ότι η συμπεριφορά μας κινείται στα προ της εποχής τού ιού επίπεδα. Πάντα υπάρχουν οι έξυπνοι και οι μαλάκες. Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Στην πρώτη ανήκει π.χ. ο εργοδότης που θέτει τον εργαζόμενό του σε αναστολή, αλλά εξακολουθεί να τον απασχολεί, ώστε τόσον αυτός όσο και ο εργαζόμενος να τύχουν των επιδομάτων που εξήγγειλε η κυβέρνηση εις υγείαν των κορόιδων. Όπως έκανε και προ της εποχής του ιού: απέλυε τον εργαζόμενο, αλλά συνέχιζε να τον απασχολεί δίνοντάς του «μαύρο» τον μισθό του μείον το επίδομα ανεργίας. Την αποζημίωση λόγω απόλυσης δεν την πλήρωσε, αλλά την πέρασε ως έξοδο στο βιβλίο του. Να μην αναφέρω το δοχείο νυκτός που κατέβαλλε το δώρο Χριστουγέννων στον τραπεζικό λογαριασμό τού εργαζόμενου και στη συνέχεια συνόδευε τον εργαζόμενο στο ΑΤΜ, όπου ο εργαζόμενος ανελάμβανε το δώρο και το απέδιδε στον εργοδότη του.
Περί Δικαιοσύνης και πάλι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μέρες τώρα σκεφτόμουν να γράψω για την αργούσα λόγω κορωναϊού Δικαιοσύνη εξ αφορμής άρθρου στην επίσημη ιστοσελίδα τής Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων [dikastis.gr] σχετικού με το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του δικαστικού έτους, την οποίαν εξετάζει η κυβέρνηση, προκειμένου, να αναπληρωθεί ο χαμένος λόγω της πανδημίας χρόνος.
Στο άρθρο εκφράζεται η άποψη ότι δεν θα πρέπει να επιμηκυνθεί το δικαστικό έτος, διότι οι δικαστές εργάζονται στο σπίτι επεξεργαζόμενοι δικογραφίες και εκδίδοντας αποφάσεις ακόμη και στη διάρκεια αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων. Άρα, δεν τεμπελιάζουν. Παρατίθενται δε αριθμητικά στοιχεία, από τα οποία προκύπτει, ότι στη διάρκεια των δικαστικών διακοπών οι δικαστές εκδίδουν πληθώρα αποφάσεων μη υπολειπομένων ποσοτικώς εκείνων που εκδίδονται στη διάρκεια του δικαστικού έτους.
Περί παρανοϊού.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Δεν οφείλεται στον κ. Τσιόρδα η μέχρι στιγμής επιτυχής αντιμετώπιση του κορωναϊού.
Δεν ήταν επιτυχής η αντιμετώπιση του κορωναϊού από τον κ. Τσιόρδα.
Γιατί χλευάζετε τους δημοσιογράφους κ. Τσιόρδα;
Απαντήστε στα εύλογα ερωτήματά μας κ. Τσιόρδα.
Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν σας θέτουν κ. Τσιόρδα τις ερωτήσεις που τους υποβάλλει η κ. Ακρίτα; Όχι όποια κι’ όποια. Η κ. Ακρίτα να ‘ουμ. Και τους δημοσιογράφους έχετε σαγηνεύσει επί τέλους;