Rib and Sea

Πηγή : https://www.naftemporiki.gr/culture/music/2049451/

Με «Οίκοθεν Βραβείο» τιμήθηκε ο διεθνούς φήμης σολίστ και συνθέτης Μιχάλης Παούρης, από την Ακαδημία Αθηνών, τον ανώτατο πνευματικό και επιστημονικό θεσμό της χώρας, κατά την ετήσια Πανηγυρική Συνεδρία της Ακαδημίας.

Η απονομή αυτή συνιστά ύψιστη τιμή, καθώς το «Οίκοθεν Βραβείο» απονέμεται αποκλειστικά με πρωτοβουλία της ίδιας της Ακαδημίας, σε προσωπικότητες των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Επιστήμης, ως αναγνώριση εξαιρετικής προσφοράς και έργου.

Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι ο Μιχάλης Παούρης συγκαταλέγεται στους νεότερους δημιουργούς που λαμβάνουν τη συγκεκριμένη διάκριση, γεγονός που υπογραμμίζει, όπως και τονίστηκε, την αξία και το εύρος του έργου του, αλλά και τη δυναμική της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ευτυχώς, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, συμβαίνουν κι' αυτά στην Ελλάδα! Το Υπουργείο Υγείας ευαισθητοποιήθηκε στην επιτακτική ανάγκη της αγρότισσας Σταυρούλας Μανιάτη απ' τον Οξύλιθο Ευβοίας, να κάνει μια σοβαρή εγχείρηση αντικατάστασης της κροταφογναθικής άρθρωσης, και κατέβαλλε το ποσό των 30.000 περίπου ευρώ για την αγορά της άρθρωσης από τιτάνιο, την αμοιβή του γιατρού και τα έξοδα του νοσοκομείου!

Η Σταυρούλα, εδώ και χρόνια, αδυνατούσε σχεδόν να φάει και να μιλήσει εξ αιτίας ενός σοβαρού προβλήματος στην κροταφογναθική άρθρωση. Όλες οι κατά καιρούς προσπάθειες, απόρροια ιατρικών συμβουλών ή χειρουργικών επεμβάσεων, απέβησαν άκαρπες. Μέχρι του σημείου που η Σταυρούλα αδυνατούσε πλέον να τραφεί στοιχειωδώς και να μιλήσει!

Αν νομίζουν ότι με έναν Τσοχατζόπουλο και έναν Παπαγεωργόπουλο "καθάρισαν", είναι γελασμένοι. 
Ιδού τα πραγματικά αίτια κατάρρευσης της χώρας, τα οποίο σκοπίμως έθαψαν και θάβουν πράσινοι και μπλε πολιτικοί, τηλεοπτικά κανάλια και δημοσιογράφοι της διαπλοκής για να σας πουν έπειτα με θράσος πως "Μαζί τα φάγαμε". 

Σκάνδαλα ΠΑΣΟΚ

1. Υπερχρέωση της χώρας και διόγκωση του δημόσιου χρέους στο 114%, όταν το 1981 το δημόσιο χρέος ήταν μόλις 29%, υπολειπόταν του μέσου κοινοτικού και χωρίς κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Το 1985 ξεπέρασε το μέσο κοινοτικό και το 2001 έφτασε σε χρέος ρεκόρ 114% του ΑΕΠ. 
2.Δάνεια, υπανάπτυξη, πληθωρισμός, την περίοδο 81-89: κατά την είσοδο της χώρας...
στην ΕΟΚ , το 1981, ήταν η πρώτη χώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη με ρυθμό ανάπτυξης 3,1%, έναντι 0,8% που ήταν ο μέσος όρος των υπολοίπων κρατών-μελών! Παρά την εισροή των μεγαλύτερων οικονομικών πακέτων από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και παρά τη θετική διεθνή συγκυρία (κυρίως της μείωσης της τιμής του πετρελαίου):
-το ΑΕΠ κινήθηκε σε ρυθμούς αισθητά μικρότερους απ' αυτούς των χωρών της ΕΟΚ (μέσος όρος για την Ελλάδα 1,7%, για δε την ΕΟΚ 2,7%) …. για πρώτη φορά από το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εδώ και πενήντα και πλέον χρόνια, η ανεξέλεγκτη και παράνομη υπαίθρια χωματερή που εντοπίζεται μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τη γραφική πρόσοψη της πόλης της Ύδρας, τροφοδοτεί καθημερινά τον παρακείμενο χείμαρρο με τόνους πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που καταλήγουν εσκεμμένα στα θαλάσσια οικοσυστήματα του Σαρωνικού Κόλπου. Είναι πραγματικά αδιανόητο πώς - ένα νησί 2.000 κατοίκων που επιθυμεί να προβάλλεται ως λίκνο πολιτισμού και οικολογικής ευαισθησίας, το οποίο δέχεται ετησίως 300.000 επισκέπτες υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων, που διοργανώνει θεσμούς για την βιώσιμη ανάπτυξη, όπως το Blue Heritage Round Table Hydra και το Blue Life Hydra κτλ.και διαθέτει πόρους που άλλα νησιά δεν μπορούν καν να ονειρευτούν - αντιλαμβάνεται με αυτό τον τρόπο την ευθύνη του απέναντι στο θαλάσσιο περιβάλλον.
    
Αυτή η κατάσταση αντικατοπτρίζει με τον πιο γλαφυρό τρόπο πολλά από τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας, αποκαλύπτοντας το πραγματικό κόστος της υποτιθέμενης κουλτούρας, του νεοπλουτισμού, της “πασαρέλας” των superyacht και των celebrities, που είτε εν αγνοία τους, είτε εθελοτυφλώντας, συμμετέχουν σε μία ύψιστη ύβρη προς τη θάλασσα, με το κόστος των προστίμων να μετακυλίεται τελικά στους Έλληνες πολίτες.

Ήταν μερικά χρόνια πριν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Στην έδρα ο εισαγγελεύς Δεληδήμος. Άκουγε και αυτός επί ώρες τις διάφορες μπαρούφες που εκστόμιζαν οι κατηγορούμενοι και οι υπερασπιζόμενοι αυτούς δικηγόροι. Κάποια στιγμή αγανάκτησε και μόλις ολοκληρώθηκε μία υπόθεση ξεφύσηξε δυνατά και είπε αυτό που αποτελεί τον τίτλο τού παρόντος αρθριδίου.

Θυμήθηκα τη φράση-διαπίστωσή του αυτή καθώς έβλεπα τον επονομαζόμενο Φραπέ  να φέρεται τσαμπουκαλίδικα στα μέλη της Επιτροπής τής Βουλής που εξετάζει το έγκλημα ΟΠΕΚΕΠΕ. Επικαλέσθηκε και αυτός το δικαίωμα του κατηγορουμένου στη σιωπή, μολονότι δεν ήταν κατηγορούμενος και είχε ορκισθεί να πει ως μάρτυς όλη την αλήθεια και μόνον την αλήθεια χωρίς να αποκρύψει τίποτε.