Του Απόστολου Σαραντίδη.
«Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ᾿ ἐμὸν ἐστιν
οὐτ᾿ ἄλλου τινὸς τῶν οἰκούντων ἐν τῇ πόλει ταύτῃ·
κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως
ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.»
Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος
Ἄς μοῦ συγχωρεθεῖ ἡ ἄγνοια ἀλλὰ δὲν γνωρίζω κυνικότερη δήλωση ἡγέτη πρὸς τὸν ἐχθρό του, τέτοιας ἑκούσιας ἀφοσίωσης πρὸς τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς γῆς τῶν πατέρων τοῦ γένους του.
Ἡ πάλαι ποτὲ Βασιλίδα τῶν πόλεων, φάντασμα τοῦ ἑαυτοῦ της ἐκπνέει. Τὸ τέλος προδιαγεγραμμένο πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποφράδα ἐκείνη Τρίτη τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453. Μάλιστα εἶναι ἱστορικὸ θαῦμα καὶ τὸ πῶς εἶχε ἀντέξει τίς τελευταῖες δεκαετίες της. Τίποτα πιὰ δὲν ὑπῆρχε γιὰ νὰ θυμίζει τὴν κραταιὰ Ρωμανία τῶν προηγούμενων αἰώνων. Ἡ πραγματικὴ ἅλωση τοῦ 1204 καταλυτικὴ καὶ μὴ ἀναστρέψιμη. Ἡ οὐσιαστικὴ θὰ συντελεσθεῖ 469 χρόνια ἀργότερα τὸ 1922 τὴν ὁποία καὶ πάλι ἐν πολλοῖς ἐμεῖς προκαλέσαμε.








