Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Πάλι ασχολούμαστε με την υπουργική ονοματολογία. Νοτοπούλου, Παπακώστα, Μαριλίζα, Καλογήρου, κυρ-Αλέκος μπλα μπλα μπλα μπλα. Αφού έχουμε διαπιστώσει ότι το ήθος είναι ανύπαρκτο στους πωλητικούς που διατηρούνται στο προσκήνιο με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ασχολούμεθα με το ποιός είναι χειρότερος από τον άλλον. Αντί να αναλισκόμεθα στην ανούσια επισήμανση της ανυπαρξίας ουσιαστικών προσόντων και ήθους, δεν έχουμε παρά να λέμε: «Αφού ο Καρανίκας παραμένει ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού επί στρατηγικού σχεδιασμού, γιατί να μη γίνει υπουργός η Νοτοπούλου ή ο Καλογήρου;» και «Γιατί ήταν καλή υπουργός η Παπακώστα επί ΝΔ και δεν θα είναι επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;». Αφού κι’ αυτή ό,τι κάνει, το κάνει για την παρτίδα.
Και επειδή αρκετοί αναγνώστες των κειμένων μου μού την «πέφτουν» κατά καιρούς, ένιοι εξ αυτών σε διατεταγμένη υπηρεσία, υποστηρίζοντας ότι φέρω και εγώ μερίδιο ευθύνης για την άνοδο του Αλαίκσοις και του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, όταν καταφερόμουν κατά των προηγούμενων και τους αποκαλούσα Γερμανοτσολιάδες», οφείλω να εξηγήσω ορισμένα πράγματα που αρνούνται πεισματικά να καταλάβουν, αφού θυμίσω ότι τους σημερινούς τούς αποκαλώ «Γερμανοτσογλάνια». Ας δώσω, όμως, τον λόγο σε έναν blogger, ο οποίος έγραψε την 20.06.2012 το ακόλουθο κείμενο που τα λέει όλα πολύ καλλίτερα από μένα: