Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Αυτό το παιδί με τα προφανή κινητικά προβλήματα ένοιωσε την ανάγκη να εγκαταλείψει το αναπηρικό αμαξίδιό του και να παρελάσει, έστω και με δυσκολία,  δίπλα στους αρτιμελείς συμμαθητές του.

Προφανώς αισθάνθηκε το χρέος, να αποτίσει όρθιος τον δέοντα φόρο τιμής στους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για να απελευθερωθούμε, έστω και αν έχουμε γίνει υποχείρια των πωλητικών αποβρασμάτων που μας κυβερνούν διαχρονικώς.  

Αντί όλα τα βοθροκάναλα να προβάλλουν αυτό το ανδραγάθημα σε κάθε δελτίο ειδήσεων δίπλα στους άθλους της εθνικής ποδοσφαίρου, του Καραλή και του Τεντόγλου, μας ζάλισαν με τα εγκλήματα των επίορκων στη Ρόδο,  στη Μύκονο και στις λοιπές περιοχές τής επικρατείας, με τις απολύσεις ανεπαρκών δικαστών,  με την ΕΔΕ που διέταξε το Υπουργείο Αμύνης επειδή τα στελέχη της Σχολής Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού τραγούδησαν παρελαύνοντας την 25.03.2025 άσμα σχετικό με την ελληνική Κύπρο και την βεβήλωση της Αγιάς Σοφιάς, με τα διαδραματιζόμενα στις δίκες Φιλιππίδη, Πισπιρίγκου και άλλων βλαμμένων, με το διαζύγιο Λύτρα, με τις δυσθεώρητου ύψους αδικαιολόγητες κληρονομιές επωνύμων και λοιπά ανούσια γεγονότα.

Του Απόστολου Σαραντίδη.

Ὅσοι δὲν πίστεψαν καὶ ἐνοχλήθηκαν ἀπὸ τὴν προχθεσινή μας Ἀρθρογραφία γιὰ τὴ Λιβύη, νὰ βάλουν τώρα διπλούς φακοὺς στὰ προηγούμενα γυαλιὰ καὶ νὰ δοῦν τὴ σημερινὴ ἐξέλιξη.

Τὸ Τουρκολιβυκὸ Μνημόνιο δέχθηκε πρὸ ἡμερῶν ἕνα ἰσχυρὸ de facto ράπισμα καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν ἕνα συνεταῖρο. Ἡ παρουσία τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα μὲ τὰ θαλάσσια οἰκόπεδα ποὺ δόθηκαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα στὴν Exon Mobile νότια τῆς Γαύδου καὶ ἡ ὅλη Ἀμερικανικὴ παρουσία καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Ἀμερικανῶν γιὰ τὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο καὶ τὴ Μέση Ἀνατολὴ (βλέπε Ἰσραήλ), ἦσαν ἀρκετὰ γιὰ νὰ κάμψουν τὴ λιβυκὴ κυβέρνηση ὥστε νὰ σεβαστεῖ τὸν χάρτη τοῦ ὑπουργοῦ Μανιάτη τοῦ 2011 γιὰ τὰ ἑλληνικὰ χωρικὰ ὕδατα (βλέπε ἔργο Εὐάγγελου Βενιζέλου μὲ τὴ βούληση ΓΑΠ). Ναί, σωστὰ διαβάζετε, ἔγιναν καὶ τέτοια τότε. Ἀλλὰ αὐτὸ προχθές, ἔγινε στὴ Δυτικὴ Κρήτη ἐνῷ τὸ Τουρκολιβυκὸ ἀναφέρεται στὴν Ἀνατολική. Ἄρα, ἔσπευσαν οἱ ἀσχετοανεύθυνοι νὰ κατακρίνουν καὶ νὰ μιζεριάσουν. Ἡ ἐπιχειρηματολογία μας γιὰ τὴν ἀπρόσμενη ἐνέργεια τῆς Λιβύης ἀναπτύσσεται στὸ προηγούμενο ἄρθρο.

Έκθεση πολυμέσων με βιολογικά γλυπτά

Διάρκεια: Πέμπτη 27, Παρασκευή 28 & Σάββατο 29 Μαρτίου 2025, 11:00 – 18:00
* Σάββατο 29 Μαρτίου: performances 13:00 & 16:00

Στο Γεωργικό Μουσείο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιερά Οδός 75, Αθήνα

Στις 27, 28 & 29 Μαρτίου 2025 θα λάβει χώρα η πρώτη παρουσίαση, ανοικτή στο κοινό, του Project Mycelium, ενός έργου σε εξέλιξη της Bianca Nikolareizi και του Robert Bryant, στο Γεωργικό Μουσείο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρόκειται για μία πρωτοποριακή συνάντηση τέχνης, επιστήμης και ιστορίας. Μία έκθεση πολυμέσων, βιολογικών γλυπτών και performance. Κοστούμια που θα μπορούσαν να φοριούνται από μεγάλες προσωπικότητες της νεότερης Ελληνικής ιστορίας (Ιωάννης Καποδίστριας, Βασίλισσα Αμαλία & Μαρία Κάλλας) μετατρέπονται σε δυναμικά τοπία ανάπτυξης νέας ζωής.

Ο εκθεσιακός χώρος δίνει την εντύπωση μιας κρύπτης ή ενός αποθετηρίου αντικειμένων. Κυριαρχείται από μια σειρά ανθρώπινων μορφών. Κάποιες φορούν ένα ακριβές αντίγραφο της ενδυμασίας που φορούσε κάποιο επιφανές πρόσωπο της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας (πολιτικής & πολιτιστικής), άλλες φορούν πρωτότυπες δημιουργίες μόδας. Τα κοστούμια δεν είναι άθικτα. Κάθε κοστούμι είναι αποικισμένο από ένα ή περισσότερα είδη ζωντανών μυκήτων, που εξαπλώνουν το μυκήλιό τους, καταβροχθίζουν και παραμορφώνουν τα υφάσματα. Οι καλλιέργειες των μυκήτων πάνω στην επιφάνεια των ενδυμάτων αλλά και μέσα σε αυτά προετοιμάζονται κατάλληλα έτσι ώστε η εμφάνιση των καρποφοριών να συμπίπτει με τις ημερομηνίες παρουσίασης. Αναμένεται λοιπόν τα κοστούμια να είναι καλυμμένα με μια πληθώρα μανιταριών, η ανάπτυξη των οποίων στα βιολογικά γλυπτά θα εξελίσσεται διαρκώς (και αυτά θα εμφανίζονται διαφορετικά κάθε ημέρα της έκθεσης) μέχρι την πλήρη ωρίμανση τους, περιορίζοντας έτσι τη διάρκειά της παρουσίασης σε μόλις 3 ημέρες! Ενδιάμεσα θα παρεμβάλλονται προβολές σε οθόνες και προβολές mapping που αναπαράγουν αποσπάσματα ολόκληρης της διαδικασίας «καλλιέργειας» στα ενδύματα, time lapses, μικροφωτογραφίες και παράγωγα έργα τέχνης.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το Γεφύρι της Αγάπης στην Άνδρο ή αλλιώς το Γεφυράκι της Μικράς Αγγλίας, έγινε γνωστό  λόγω και της ομώνυμης ταινίας του Παντελή Βούλγαρη. Το Γεφύρι της Αγάπης βρίσκεται στο χωριό Επισκοπείο, ανάμεσα στα καταπράσινα κυπαρίσσια, τα υπέροχα νερά και μέσα στην υπέροχη φύση του αρχοντικού νησιού της Άνδρου. Είναι ένα μέρος κρυφό, προστατευμένο από τον έξω κόσμο, όπως κρυφή μένει συχνά μια αγάπη, για να προστατευτεί από την κακία και τη ζήλεια της κοινωνίας μας.

Για μας πάντως το γεφύρι της αγάπης έμελλε να εξελιχθεί σε γεφύρι της... συμφοράς, αφού επιστρέφοντας στο αυτοκινούμενο βρήκαμε κλαταρισμένο το εμπρός αριστερό ελαστικό! Στην προσπάθειά μου μάλιστα να λασκάρω τα μπουλόνια, έσπασα το κλειδί! Αυτό θα πει δύναμη! Ή μάλλον αυτό θα πει σφίξιμο μπουλονιών με αερόκλειδο!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Έκλεισε ήδη 70 χρόνια μοναστικής ζωής ο Γέροντας Ευδόκιμος (κατά κόσμον Αντώνιος Φραγκουλάκης), έχοντας πια, σε ηλικία 92 ετών, συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με την εκπληκτική Μονή Παναχράντου - Αγ. Παντελεήμονος στην Άνδρο. Εξεπλάγην, για να είμαι ειλικρινής, όταν έδειξε πως με θυμάται από την τελευταία (προ οκτώ ετών) επίσκεψή μου στο μοναστήρι!

Σε περίοπτη θέση η Μονή Παναχράντου πάνω από την Χώρα της Άνδρου, με τον κάμπο της Μεσσαριάς και τη θάλασσα να απλώνονται στα πόδια της. Κτισμένη το 961 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, η Μονή ευτύχησε να φιλοξενεί κάποτε περί τους 400 μοναχούς ενώ διέθετε κτηματική περιουσία στο μεγαλύτερο μέρος της Άνδρου, καθώς επίσης και μετόχια στην Κωνσταντινούπολη, τη Χίο, τη Μυτιλήνη, τη Ρόδο και τη Σμύρνη. Η περιουσία αυτή για να διατηρηθεί ανάγκασε τους μοναχούς να ταξιδεύουν πολύ, γεγονός που συνετέλεσε ώστε να συγκεντρωθούν στη Μονή πάρα πολλά κειμήλια καθώς και πλήθος Αγίων Λειψάνων, με σημαντικότερο την κάρα του Αγ. Παντελεήμονος.