Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/travels/1775-i-kallipygos-stous-pente-okeanoys-sto-vasileio-tis-tongka
Η μέρα αρχίζει «συνοφρυωμένη». Σκόρπια μπαμπακάκια πυκνώνουν, σχηματίζοντας τεράστια βροχερά «κουνουπίδια»: τα νέφη των όμβρων. Ο αέρας παραμένει λεβάντες, επιτρέποντας καλή ταχύτητα για τον προορισμό μας, που έχει άλλωστε ιδιαίτερο συμβολισμό. Δε ζυγώνουμε απλώς μια νέα χώρα, αλλά και μια νέα ήπειρο. Αργά, κάτω από το ολοένα εντονότερο ηλιόφως, ζοφά η σκούρα γραμμή του πλωριού ορίζοντα και διακρίνουμε τις ομαλές οροσειρές του Κουίνσλαντ. Πιο νότια υψώνονται οι παράξενοι αιχμηροί σχηματισμοί των «Υάλινων Ορέων», σαν να σκίζουν το θαμπό ουρανοθέμελο.
Υπολογίζοντας για τα μεσάνυχτα την ώρα άφιξής μας στο λιμάνι Ε.Τ.Α. του Μπρίσμπαν, ειδοποιούμε ραδιοφωνικά το τελωνείο, δηλώνοντας ότι θα φτάσουμε στις οχτώ το πρωί της επομένης. Αναρωτιόμαστε όμως πού και πώς θα περάσουμε τη νύχτα! Συναντώντας τον ωκεανό, το ποτάμι του Μπρίσμπαν έφτιαξε ανοικτά των εκβολών ένα από τα μεγαλύτερα αμμώδη νησιά του κόσμου, μήκους 80 μιλίων! Σταβέντο απαγκιάζει το μακρόστενο κόλπο Μόρετον, παρέχοντας προφυλαγμένα ρηχά νερά. Δε μας ερέθιζε η ιδέα της ολονύχτιας αναμονής στη λιμνοθάλασσα, έτσι όταν συναντήσαμε ένα φιλόξενο ορμίσκο κατά το σούρουπο δεν το πολυσκεφτήκαμε και φουντάραμε. Άκρως παράνομη ενέργεια, αλλά ήμασταν ψόφιοι από την κούραση!
