Rib and Sea
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ταξιδεύοντας
Βραχονησίδες Καλόγηροι. Μόνοι, όπως το όνομά τους.
Στίγμα 38 μοίρες 09 πρώτα Βόρειο, 25 μοίρες 17 πρώτα Ανατολικό.
Ψαροντουφεκάδικος συνήθως προορισμός, για παράνομους, οι βράχοι Καλόγεροι, εκεί στη μέση του Αιγαίου. Τους αγνάντευα κάθε φορά που άφηνα πίσω μου τον Καφηρέα έχοντας την πλώρη στο Γρέγο. Άλλοτε πιο κοντά, όταν προορισμός ήταν η Χίος, άλλοτε μακρύτερα, όταν προορισμός ήταν τα Ψαρρά. Πάντοτε όμως έστρεφα το βλέμμα, προσπαθώντας να τους διακρίνω στον ορίζοντα. Τον ένα διέκρινα, συνήθως, το «μεγάλο». Ο άλλος, ο μικρός, βραχάκι σωστό, ζούσε ανέκαθεν στη σκιά του "μεγάλου"...
Οινούσσες. Το νησί της ναυτιλίας και των εφοπλιστών.
Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο μικρός οικισμός, που ξαπλώνει στα πόδια της Ολόμαυρης Ράχης, άρχισε να ξεμακραίνει πίσω μας, καθώς τραβήξαμε ανατολικά. Έριξα μια ματιά σ’εκείνο τον γεμάτο θετικό μαγνητισμό τόπο και συγχρόνως έδωσα για άλλη μια φορά την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι δεν θα είναι η τελευταία φορά που τον επισκέπτομαι. Πρώτα ο Θεός κι’ Εκείνη βεβαίως...
Ο μεγάλος ορεινός όγκος της βόρειας Χίου καθοδηγούσε την πλώρη του Barracuda, δίνοντας σε δύο ασήμαντους επιβάτες ενός εξάμετρου φουσκωτού τη δυνατότητα να σνομπάρουν επιδεικτικά την πυξίδα και τον ηλεκτρονικό «τυφλοσούρτη». Ο επίμονος Σοροκολεβάντες όλων εκείνων των ημερών συνέχιζε το παιγνίδι του με τη θάλασσα και έπαιζε χαστουκίζοντας την πλώρη και τη δεξιά μάσκα του Barracuda.
Ψαρρά - Αντίψαρρα : Μικρές ξεχασμένες πατρίδες.
Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Κάμερα : Ιωσήφ Παπαδόπουλος - Μοντάζ : Νίκος Κάγκουρας.
Πήρε κάμποσες αναβολές αυτή η επιστροφή μου σε τόπο γνωστό, ιερό, αγαπημένο. Κι' όταν έφθασε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου, η αγαπημένη μορφή του παπα-Νικόλα δεν ήταν πια εκεί να με περιμένει στο καφενείο του μικρού οικισμού, στα πόδια της Ολόμαυρης Ράχης. Το συναισθηματικό τίμημα της αναβολής, εξ αιτίας απρόβλεπτων προβλημάτων και οικονομικής δυστοκίας, ήταν τελικώς βαρύ...
Κάσος - Στο σταυροδρόμι τής ψυχής...
Περιπλανιέται και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Η Κάσος είν' μικρό νησί στο νότιο Αιγαίο, πρώτη στο γλέντι, στο χορό, στο χάρτη τελευταίο".
Μ' αυτό και άλλα παρόμοια δίστιχα και αυτοσχέδιες μαντινάδες οριοθετούν οι Κασιώτες λυράρηδες και τραγουδιστάδες την ιδιαίτερη πατρίδα τους στον τόπο και το χρόνο. Γιατί, πράγματι, η Κάσος μοιάζει μ' ένα μικρό καράβι που ταξιδεύει στην άκρη τού νοτιοανατολικού Αιγαίου, ανάμεσα στην Κρήτη και την Κάρπαθο, παλεύοντας με τις αφρισμένες κορφές τών κυμάτων τού ανατολικού Κρητικού, τού Καρπάθιου και τού Λιβυκού πελάγους. Με έκταση 64 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 900 περίπου ψυχές να την κατοικούν το χειμώνα, η Κάσος, όπως και τα άλλα μικρά ακριτικά νησιά τού ανατολικού Αιγαίου, αντιστέκεται σε πείσμα τών καιρών, τής Κρατικής αδιαφορίας και τής ανίατης ιστορικής αμνησίας επίορκων πολιτικών, ζώντας με τα ήθη και τις παραδόσεις της.