Rib and Sea
Πρόσωπα
Εθελοντές γονείς βάφουν σχολείο στην Πτολεμαίδα!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν οι πολίτες παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους μπορούν να αντικαταστήσουν την αδιαφορία των οργάνων της Πολιτείας. Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε γονείς μαθητών του 7ου Δημοτικού σχολείου Πτολεμαίδας οι οποίοι έπιασαν τα πινέλα και άρχισαν να βάφουν τα κάγκελλα του σχολείου.
"Λεφτά υπάρχουν", απαντά σε σχετική ερώτησή μου ένας από τους εθελοντές. "Το θέμα είναι πού διοχετεύονται αυτά τα λεφτά. Δυστυχώς η επαρχία έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Τα περισσότερα χρήματα πηγαίνουν στο κέντρο".
Ε.Κ.Π.Α.Ζ. Αποκάλυψη τώρα! Εικόνες για γερά νεύρα! Αναζητείται μη διαπλεκόμενος εισαγγελέας!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Άνθρωπος Γιάννης Πουλόπουλος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη φιλοξενία και θεραπεία αγρίων ζώων. Στέγαζε αυτή τη φιλοζωϊκή του δραστηριότητα στην Αίγινα, αρχικώς στο κτίριο των φυλακών, και αργότερα σε ένα χώρο που παραχώρησε η Μονή Χρυσολεόντισσας στη Νομαρχία Πειραιώς, λίγο μετά την Παχειά Ράχη της Αίγινας.
Ο Γιάννης δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τα χρήματα και την οικονομική διαχείριση του Ε.Κ.Π.Α.Ζ. Άλλοι τα είχαν αναλάβει αυτά, εξ ου και αυτά που ακολούθησαν. Αδιαφορεί ανέκαθεν για τα υλικά αγαθά και την ενδυματολογική του εμφάνιση. Δεν κόλλησε ποτέ ένσημα καθώς το αν θα πάρει κάποτε σύνταξη είναι το τελευταίο πράγμα που τον ενδιαφέρει. Πρόκειται για έναν ιδιόρρυθμο Άνθρωπο ο οποίος έχει δοθεί ψυχή τε και σώματι στην προστασία και την περίθαλψη πληγωμένων ή τραυματισμένων ζώων.
Με λένε Πόπη σαν τη γιαγιά μου την Καλλιόπη. Ακούτε κ. Βαθιώτη;
Απάντηση του Ιωσήφ Παπαδόπουλου σε επαίσχυντο άρθρο της "κυρίας" Καλλιόπης Σουφλή.
Είναι αλήθεια ότι κατά την διάρκεια των τελευταίων πέτρινων χρόνων, και όχι μόνο, έχουν εμφανιστεί κάποιοι και κάποιες που νομίζουν ότι αποκτούν κύρος και κοινωνική καταξίωση εάν δηλώσουν δημοσιογράφοι. Ανέκαθεν άλλωστε πουλούσε το επάγγελμα αυτό, για το οποίο γεννιέται κανείς και δεν γίνεται αφού δεν είναι μέσο πλουτισμού, αλλά λειτούργημα. Συχνά μάλιστα αποτελούσε το σκαλοπάτι για να αναρριχηθούν κάποιοι δήθεν δημοσιογράφοι στην εξουσία και να στρογγυλοκαθίσουν στα έδρανα του Κυνοβουλίου.
Δεν αρκεί πάντως να λες ότι είσαι δημοσιογράφος. Οφείλεις να το αποδείξεις και στην πράξη. Ας δούμε λοιπόν ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός πραγματικού δημοσιογράφου.
Ο βοτανολόγος Χρήστος Κοσμίδης μιλά για μπόλια, φίμωτρα, ιούς και ενίσχυση του ανοσοποιητικού με βότανα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο βοτανολόγος Χρήστος Κοσμίδης είναι "αιρετικός", αντικομφορμιστής, λάτρης της Ιατρικής του Ιπποκράτη, τολμηρός στη δημοσιοποίηση μεθόδων θεραπείας οι οποίες προκαλούν την οργή και τη θυμηδία των θεραπόντων της συμβατικής Ιατρικής και των φαρμακευτικών εταιρειών.
Μου τηλεφώνησε χθες, καθώς περπατούσα στα στενά των Φυρών της Σαντορίνης, και μου είπε. "Θέλω να μιλήσω σε σένα και τους συνδρομητές σου για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να ενδυναμώσουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα και την άμυνα του οργανισμού τους απέναντι στις ιώσεις."
Η Ελένη Συγγενίδη αποκαλύπτει τον θαυμαστό κόσμο του κομπολογιού.
Επιμέλεια συνέντευξης - Βίντεο -Editing : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πληροφορίες για την ιστορία του κομπολογιού : Ελένη Συγγενίδη.
Όταν μπήκα στο εργαστήρι της οικογένειας Συγγενίδη, στο Ναύπλιο, με σκοπό να ζητήσω απ' το νεότερο μέλος της, την Ελένη Συγγενίδη, να μου δώσει μια συνέντευξη, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι εκείνη η συνομιλία μου μαζί της θα αποκάλυπτε μπροστά στα μάτια μου τον θαυμαστό κόσμο του κομπολογιού, που μόνο επιδερμικά και στα άκρα των δακτύλων μου είχα νιώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ας ακούσουμε όμως απ' τα χείλη της χαριτωμένης, επικοινωνιακής και γλυκομίλητης Ελένης την ιστορία του κομπολογιού, την οποία διαβάζουμε, μεταξύ πολλών άλλων, και στο site της οικογενειακής επιχείρησης http://www.kompoloi-nafplio.gr
Πριν από 2500 χρόνια οι βουδιστές μοναχοί σε μοναστήρια της Ινδίας έκαναν καθημερινά έναν κύκλο 108 προσευχών κατά τις οποίες συχνά μπερδεύονταν και επαναλάμβαναν ή ξεχνούσαν κάποιες από τις προσευχές. Ο ιερέας τους οδηγήθηκε στην κατασκευή ενός είδους κομπολογιού-κομποσκοινιού το οποίο αποτελείτο από 108 κόμπους σε ένα σχοινί δεμένο σε κύκλο όπως ο κύκλος της ζωής. Οι μοναχοί περνώντας τα δάχτυλα τους πάνω από κάθε κόμπο μετρούσαν τις προσευχές τους και ανακούφιζαν τις νευρικές απολήξεις που καταλήγουν στα ακροδάχτυλά τους ασκώντας ελαφριά πίεση στους κόμπους. Το προσευχητάρι αυτό ονομάστηκε «Mala» από το οποίο προήλθε το «Κομπολόι» από τα συνθετικά της λέξης κόμπος + λέω.