Ν’ αγιάσει θέλει κανείς σ’ αυτόν τον τόπο, αλλά μερικές φορές τα πρόσωπα και οι καταστάσεις δεν τον αφήνουν! Κι’ εκεί που περπατάς κανονικά και κοιτάς τη δουλειά και την καμπούρα σου, κάποιοι προσπαθούν να σου βάλουν τρικλοποδιά. Δεν θα κλαψουρίσω όμως. Ούτε θα τα πω της πεθεράς για να τ’ ακούσει η νύφη. Ούτε θα στείλω ραβασάκια στους εν δυνάμει πελάτες του Rib and Sea για να παραπονεθώ επειδή δεν διαφημίζονται εδώ, ενώ διαφημίζονται κάπου αλλού. Δικαίωμά τους είναι! Με τον παρά μου και την κυρά μου, λέει άλλωστε ο σοφός λαός.
Κι’ εκεί που τα είχαμε όλα αυτά και ψάχναμε ένα ευρουλάκι στη δεξιά μας τσέπη, για να πιούμε μια μπύρα μ’ ένα φίλο ή να ρίξουμε ένα εικοσάλιτρο στο ορφανό ρεζερβουάρ του φουσκωτού βρε αδελφέ, να’ σου και οι ευρωεκλογές! Τι του λείπει του ψωριάρη; Σκούφια με μαργαριτάρι! Και τι να ψηφίσει κανείς; Μήπως θα αλλάξει κάτι; Υπό υψηλή κηδεμονία είμαστε άλλωστε. Μας κοιτάζει και με το άγριο βλέμμα του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και χρωστάμε, εκτός της Μιχαλούς, και κάτι δισεκατομμύρια ευρώ στους ξένους κηδεμόνες μας, έτσι για να έχουν να πληρώνουν και τα δισέγγονά μας το κάτι τις δηλαδή. Ευτυχώς που συνέπεσε το τριήμερο και βρέθηκε το άλλοθι για να μην περιμένουν κάποιοι ασκόπως στην ουρά της κάλπης...