Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Σε επικίνδυνη φάση οι επόμενες ημέρες.

Γράφει ο Δημήτριος Μαντές.

ΥΓ. Μερικοί οικονομικοί πίνακες και στοιχεία βασίστηκαν στο άρθρο του Δημήτρη Καζάκη": http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2014/10/blog-post_90.html Συμμερίζομαι απόλυτα την ανησυχία του και θεωρώ ότι όντως υπάρχει σοβαρό θέμα.

Μετά το πρώτο και καθοριστικό μάθημα που είχαμε το 2008 από το βούλιαγμα της οικονομίας σε διεθνές επίπεδο, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πάμε για ένα δεύτερο κραδασμικό τεστ που αυτή τη φορά θα πονέσει περισσότερο.

Οι ΗΠΑ, με εξωτερικό χρέος που ξεπερνά τα 14 τρις δολάρια, μόλις ανακάλυψε τις τραγικές συνέπειες στην οικονομία της από τις υπερτιμημένες «φούσκες» και τα υποπροϊόντα της χρηματιστηριακής αγοράς, έδιωξε όλο το συρφετό και την πίεση στις χρηματιστηριακές αγορές της Ευρωζώνης και ειδικά της Γερμανίας και της Γαλλίας, μετατοπίζοντας και εξάγοντας το πρόβλημα από το δικό της πεδίο εμβέλειας.

Η Μέρκελ και η ΕΚΤ έκανε ακριβώς το ίδιο. Αφού μέτρησε όσες ζημιές της μετατόπισε το χρέος (τις αμερικάνικες φούσκες) στα κράτη του ευρωπαϊκού νότου με πρώτο την Ελλάδα, ενώ δεν γλίτωσε και η νεοεισαχθείσα Κύπρος με το κούρεμα των καταθέσεων και την υφαρπαγή των καταθετικών ρωσικών κεφαλαίων.

Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν ακόμη σε ένα τρελό παιχνίδι υποτιθέμενων «αξιών» και κλασματικών μονάδων, οι δείκτες των χρηματιστηρίων αρχίζουν να τρελαίνονται πάλι.

Το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης μόλις είχε την χειρότερη ημέρα του με κάθετη πτώση των τιμών του. Η χειρότερη των τελευταίων τριών χρόνων. Τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο είναι σε ή κοντά σε "διόρθωση" με πτώση που κινείται άνω του 10% την περασμένη Τετάρτη, 14/10/2014, εν μέσω αδυναμίας στην Ευρώπη, απογοητευτικά οικονομικά στοιχεία και τις συνεχιζόμενες ανησυχίες για την γεωστρατηγική και το βάθεμα της παγκόσμιας ύφεσης.

Στα δικά μας τώρα, κανείς δεν περιμένει να είμαστε σε καλύτερη μοίρα παρά τις αστείες εξαγγελίες της Κυβέρνησης για σταθερή πορεία και πρωτογενές πλεόνασμα.

Το ελληνικό χρηματιστήριο σημείωσε πτώση άνω του 35,75% (Σ.Σ. απόσυρση κεφαλαίων), μέσα σε μια μέρα. Την μεγαλύτερη που καταγράφηκε παγκόσμια. Ακολουθεί το χρηματιστήριο της Πορτογαλίας με πτώση 35,11%. Κατόπιν το χρηματιστήριο της Ιταλίας με πτώση 18,45%, της Γαλλίας με πτώση 14,38%, ο DAX της Γερμανίας με πτώση ανάλογης τάξης 14,25%. Της Ισπανίας σημείωσε πτώση 12,9%.

Τα ντόπια ΜΜΕ παίζουν το τρισάθλιο παιχνίδι της καθησύχασης και της τελειωτικής αποβλάκωσης κάθε νοήμονα ανθρώπου. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρατήσουν κρυφό τον πανικό που αρχίζει να κυριαρχεί στις αγορές, προκειμένου ο ελληνικός λαός να πιαστεί στον ύπνο. Στήνουν ένα ακόμη περίτεχνο δόκανο για τον ελληνικό λαό, ώστε οι τράπεζες να του δεσμεύσουν τις καταθέσεις σε περίπτωση κραχ που είναι το πιθανότερο να συμβεί τις επόμενες μέρες.

Σήμερα, 16.10/2014. είδαμε και την κατάρρευση της δευτερογενούς αγοράς των ελληνικών ομολόγων στα επίπεδα του Ιουλίου του 2012. Πλήγμα δέχτηκαν οι αγορές ομολόγων και των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης μαζί και της Γερμανίας. Απ' ότι φαίνεται η αυριανή ημέρα για τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια και τις αγορές ομολόγων της ευρωζώνης θα είναι η πιο δύσκολη των τελευταίων πέντε ετών. Με την ΕΚΤ χωρίς να μπορεί ουσιαστικά να αντιδράσει, εκτός από τον μηδενισμό του διατραπεζικού επιτοκίου.

Ο NASDAQ της Νέας Υόρκης κρατιέται με χίλια ζόρια και με παρεμβάσεις της FED και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε πτώση μόλις κατά 9,19%. Ενώ ο ΝΙΚΚΕΙ της Ιαπωνίας κρατήθηκε σε μια πτώση γύρω στο 8%. Το αν θα πάμε σε παγκόσμιο κραχ τις επόμενες δύο ημέρες θα εξαρτηθεί από το αν θα μπορούσε να κρατηθεί η χρηματιστική αγορά της Νέας Υόρκης και οι αγορές της Άπω Ανατολής. Περίπου 3-4 τρις δολάρια χρειάζονται άμεσα για να περιοριστεί ο πανικός στις αγορές και για να μην προκύψει κραχ μέχρι το Σαββατοκύριακο.

Το όλο εγχείρημα θα εξαρτηθεί από το αν θα βρουν διέξοδο τα τεράστια κεφάλαια που αποσύρονται από τους τίτλους αυτές τις ημέρες. Αν δεν βρουν καλύτερες τοποθετήσεις, τότε το γενικό ξεπούλημα θα συνεχιστεί προκαλώντας πανικό και τελικά, ένα γενικευμένο ΚΡΑΧ στις αγορές. Όμως ακόμη κι αν το παγκόσμιο σύστημα αγορών γλυτώσει το κραχ τις επόμενες ημέρες το πρόβλημα δεν έχει αποσοβηθεί. Κάθε βήμα, κάθε μέτρο, κάθε διάσωση της χρηματαγοράς απλά προετοιμάζει ένα νέο ακόμη πιο ισχυρό κραχ που διαφαίνεται αναπόφευκτο στον ορίζοντα.

Συμπερασματικά, λοιπόν, αν το επόμενο διήμερο οδηγηθούμε σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΡΑΧ, πρέπει να γνωρίζετε ότι οι τράπεζες θα είναι πρώτες που θα κλείσουν στην Ελλάδα. Θα ήταν σοφή κίνηση να αποσύρετε τις καταθέσεις σας, όποιος τελικά έχει, διότι τα χρήματά σας θα δεσμευτούν, προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες, για μία ακόμη φορά παρά τις θυσίες του ελληνικού λαού και τα κεφάλαια που απορροφήθηκαν και χρεώθηκαν στο συνολικό μας εξωτερικό χρέος.

Αυτή η συμπαιγνία των τραπεζικών καρτέλ πρέπει να τελειώνει καθώς και τα κυβερνητικά ψεύδη. Θα πρέπει να γνωρίζουν άπαντες ότι ως πολίτες σε καμία περίπτωση δεν θα συμπράξουμε σε ΚΑΜΙΑ «νέα διάσωση». Οποιαδήποτε κίνηση «δέσμευσης» των ελληνικών καταθέσεων του απλού πολίτη ( κόπος και ιδρώτας χρόνων) θα στοιχίσει με άμεση αντίδραση και αναταραχή στην ελληνική κοινωνία που ήδη δεινοπαθεί από τους δυσβάσταχτους φόρους, τα χαράτσια, τα φορομπηχτικά νομοσχέδια και την οικονομική αφαίμαξη εμπρός στα ταμεία της οικεία του Εφορίας.
Πολύ φοβάμαι ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στη χειρότερη, την πλέον οδυνηρή φάση του Γ΄ Παγκοσμίου Οικονομικού Πολέμου, που μπήκαμε το 2008, όταν υπογράψαμε τις ταπεινωτικές συμβάσεις των Μνημονίων και αποδεχτήκαμε την αποτυχημένη «καθοδήγηση» της Γερμανίας σε ένα ανύπαρκτο ουσιαστικά αναπτυξιακό μοντέλο.

Νομίζω τέλος, ότι είναι εύκολο να εξαχθεί το συμπέρασμα για το ποια θα είναι η κατάληξη όλης αυτής της αποτυχίας, το που θα την χρεώσουν και ποιος τελικά θα πληρώσει τα «σπασμένα».

Εκείνο που εξακολουθεί να με εκπλήσσει σε υπερθετικό βαθμό είναι το «μούδιασμα» ενός λαού σε παντελή σύγχυση, (ως να μην διαισθάνεται το που πάμε), η εμφανής του αδιαφορία για το μέλλον της Χώρας, ενώ γνωρίζει καλά ότι βρίσκεται σε εντελώς λάθος και ανάξια χέρια και τέλος, δεν διαφαίνεται σανίδα σωτηρίας πουθενά.
Μέχρι να εννοήσει ότι ο μόνος που μπορεί να σώσει τη Χώρα είναι ο ίδιος ο πολίτης, οι αποφάσεις και οι συλλογικές του δράσεις.