Rib and Sea

Είκοσι τρεις περίπου ώρες κρατάει το ταξίδι μέχρι το Καστελλόριζο, ξεκινώντας απ' τον Πειραιά, με ενδιάμεση προσέγγιση στα λιμάνια της Καλύμνου, της Κω, της Νισύρου, της Τήλου και της Ρόδου. Το πλοίο, εν τούτοις, που εξυπηρετεί την ακριτική αυτή γωνιά της Ελλάδας και τους κατοίκους της, δεν ανήκει στην κατηγορία των παμπάλαιων και υποβαθμισμένων σκαριών που ταξιδεύουν σε κάποιες από τις μη αξιοποιημένες, υποβαθμισμένες και ελαχίστου οικονομικού ενδιαφέροντος γραμμές του Αιγαίου.

Οι πιο πάνω χαρακτηρισμοί ανήκουν στον φίλο μου Νίκο Σαρρή, αντικαθιστούν τον άστοχο όρο "άγονες γραμμές" και οφείλω να πω ότι συμφωνώ απολύτως μαζί του. Ο Νίκος μάλιστα το πάει λίγο παραπέρα : "Έχω την άποψη", λέει, "ότι η χρησιμοποίηση αυτής της λέξης  από τους κρατικούς "λειτουργούς", μόνο τυχαία δεν είναι! Ονόμασαν τις γραμμές αυτές "άγονες", μια λέξη που παραπέμπει σε άγονο, άνυδρο, κρανίου τόπο, αφημένο στην τύχη του. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι τα νησιά που δεν κατοικούνται, κατά το διεθνές δίκαιο, έχουν μειωμένη υφαλοκρηπίδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...".

Να συμπληρώσω κι' εγώ κάτι Νικόλα; Αν δεν χαρακτήριζαν αυτές τις γραμμές άγονες, πώς θα "νομιμοποιούσαν" οι εκάστοτε υπουργοί τις επιδοτήσεις και τα παζάρια για την ανάθεση αυτών των δρομολογίων;

Το "Διαγόρας" της "Blue Star Ferries", σύμφωνα τουλάχιστον με όσα υποστηρίζει ο καπετάνιος του κ. Ανδρέας Μαρκέτος, είναι "αρσενικό" καράβι. Είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, ιδίοις όμμασι, το αληθές αυτού του ισχυρισμού, να χαρούμε τους άνετους και καθαρούς χώρους του "Διαγόρα", κατά την διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού, και να απολαύσουμε την απαράμιλλη φιλοξενία των μελών του πληρώματός του.

Αυτό που μας έκανε πάντως ιδιαίτερη εντύπωση είναι το εξαιρετικό κλίμα που επικρατεί στις σχέσεις μεταξύ του καπετάν Ανδρέα Μαρκέτου και των υπολοίπων μελών του πληρώματος. Μια σχέση που θυμίζει περισσότερο οικογένεια παρά σχέση μεταξύ "προϊσταμένου" και "υπαλλήλων". Είχα την ευκαιρία να συζητήσω, στη γέφυρα του πλοίου, με τον πρόσχαρο Κεφαλλονίτη καπετάνιο ο οποίος μου "εξομολογήθηκε" τις ιδιαίτερες στιγμές της δουλειάς του, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κατά την προσέγγιση του πλοίου στους "προβλήτες" των νησιών, όπως χαρακτηριστικά ονομάζει τα λιμάνια τους, και τη μετατροπή της νύχτας σε μέρα προκειμένου να βγει η βάρδεια. Να όμως τι μου είπε ο καπετάν Ανδρέας Μαρκέτος που με περισσή υπερηφάνεια καυχάται πως είναι απ' το Ληξούρι...