Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Καλό σου ταξίδι Νικόλα Αιμιλιανέ, τρυφερέ μισάνθρωπε, συνειδητέ αναρχικέ...

Αυτή είναι μια ιστορία πλεγμένη από αόρατα νήματα που συνδέουν ψυχές μεταξύ μαγικών τόπων στο Αιγαίο. Όλα ξεκινούν από το σταυροδρόμι της ψυχής και από εκεί φεύγουν πληροφορίες που με οδηγούν να συναντήσω Aυτόν, ένα μοναδικό άνθρωπο που είναι ο αμαρτωλός τυχοδιώκτης, ο άγιος σοφός, ο λησμονημένος ερημίτης, ο τρυφερός μισάνθρωπος, ο συνειδητός αναρχικός, αυτός που έχει αυτογνωσία και αυτο-ειρωνεία, απέραντο σεβασμό για ό,τι υπάρχει και περιφρόνηση για ό,τι είναι ανούσιο και ανόητο.

Νικόλα, με δέχτηκες γιατί διέκρινες μια ανοιχτή καρδιά και ένα ανήσυχο μυαλό και μου μίλησες για την ζωή σου, για τα αγαπημένα βιβλία σου που τα κρατάς σε  μπαούλα με ναφθαλίνη για να μην τα τρώνε τα ποντίκια, για τα μικρά φιδάκια που τα αφήνεις να σε ξυπνάνε με το κρύο χάϊδεμά τους το πρωί, για το πρόβλημα του σκάκι που ξεκινάς να λύνεις  κάθε πρωί για να κρατάς το μυαλό σου σε κίνηση, για τα αγαπημένα σου φυτά που στολίζουν την μικρή πέτρινη αυλή σου, για την θάλασσά σου που σε ταξιδεύει όλη τη μέρα.

Μου διόρθωσες τα ελληνικά μου και όταν δεν καταλάβαινα κάτι μου το έλεγες στα ιταλικά ή στα αρχαία ελληνικά και μου έλεγες ότι καταλαβαίνω με τα μάτια της ψυχής. Μιλήσαμε για φιλοσοφία, για μαθηματικά, τα νούμερα μου έλεγες δεν σε προδίδουν ποτέ, για τέχνες και χρώματα και μουσική και θρησκείες, για το άπειρο και την ανθρώπινη μικρότητα, για το γεμάτο φεγγάρι την τελευταία βραδυά που σε είδα. Ήταν μάθημα ζωής που σε συνάντησα και δεν σε ήξερα ούτε θα μάθω παραπάνω για σένα. Μου υποσχέθηκες να μη φύγεις χωρίς προειδοποίηση αλλά μερικές υποσχέσεις δεν μπορούν να κρατηθούν...

Καλό σου ταξίδι Νικόλα. Σε βλέπω να πετάς ανάλαφρος και να μου χαμογελάς...

Κωνσταντίνα