Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η ζωή ενός ανθρώπου που δεν λέει ποτέ όχι στην πρόσκληση-πρόκληση ενός ταξιδιού είναι πάντοτε απρόβλεπτη. Σαν τη δική μου ένα πράγμα. Εκεί που καθόμουν λοιπόν το Σάββατο και σκεφτόμουν τα εγγόνια μου, που θα τα είχαμε μαζί μας το διήμερο, αλλά και μια αεροφωτογράφιση που είχα να κάνω την Κυριακήγια έναν φίλο στην Ανάβυσσο, κτύπησε το τηλέφωνο. "Φίλε Ιωσήφ, περνάω αυτή τη στιγμή τα διόδια των Μαλγάρων και γύρω στις 7 θα περάσω απ' την Αθήνα με προορισμό το ακρωτήριο Ταίναρο. Δεν θα σταματήσω όμως καθόλου. Θέλεις να έρθεις μαζί μου; Αν ναι, πες μου πού μπορώ να σε πάρω".
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχω δει πολλών ειδών μινιατούρες μέχρι σήμερα. Από τις μινιατούρες των κινητήρων του εκπληκτικού Μιχάλη Φωκά και τα ξύλινα καραβάκια του Κώστα Βιντιάδη, μέχρι τα ξύλινα αυτοκίνητα του Ανδρέα Παιδαράκη και τα πολεμικά αριστουργήματα του Στέλιου Φαλιέρου στο Ναυτικό Μουσείο των Χανίων. Τηλεκατευθυνόμενες όμως μικρογραφίες πλοίων της ακτοπλοίας πρώτη φορά είδα χθες το βράδυ στο εργαστήριο του Μάκη Γεράκη. Παρά λίγο μάλιστα να με ξεγελάσει μια φωτογραφία του "Νήσος Χίος" της "Hellenic Seaways" που είδα τις προάλλες σε μια πισίνα ξενοδοχείου και στάθηκε η αιτία να ζητήσω μια συνάντηση με τον... ναυπηγό του.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πραγματοποίησαν και εφέτος την καθιερωμένη πια συνάντησή τους τα μέλη και οι φίλοι του "Hannibal Boats", στην παραλία του ξενοδοχείου "Καλαμάκι beach" στα Ίσθμια αυτή τη φορά. Ένας χώρος που είναι ιδανικός για τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Μια παρέα φίλων και ιδιοκτητών σκαφών Hannibal, με επικεφαλής τον Βασίλη Γιαννόπουλο, δημιούργησε πριν από δέκα περίπου χρόνια το "Hannibal Boats - R" για να κάνουν παρέα και να "ξεκαπνίζουν από καιρού εις καιρόν τους κινητήρες τους. Έχουν πραγματοποιήσει αυτές τις θαλασσινές συναντήσεις τους στην Ανάβυσσο κυρίως, αλλά και σε ξνοδοχεία της περιοχής των Ισθμίων. Εφέτος επέλεξαν το "Καλαμάκι Beach¨στα Ίσθμια και έκαναν νομίζω πολύ καλά.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό όποτε μου δίνεται η ευκαιρία να συζητήσω με ξεχωριστούς και ταλαντούχους ανθρώπους όπως είναι ο 34χρονος γλύπτης Νίκος Γιώτης. Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο Β΄ Πανελλήνιο Συμπόσιο Ξυλογλυπτικής, που πραγματοποιήθηκε προσφάτως στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης και, μολονότι δεν διαθέτω γνώσεις γλυπτικής και, ως εκ τούτου, την ικανότητα να κρίνω και να αξιολογώ τη δουλειά και το ταλέντο ανθρώπων που δίνουν στα ξύλα μορφή και συναίσθημα, εντυπωσιάστηκα από το έργο του Νίκου που κατάφερε να μεταμορφώσει ένα κορμό δένδρου σε ένα σύμπλεγμα κρίκων και δακτυλιδιών περνώντας το ένα μέσα απ' το άλλο χωρίς να τα κόψει ή να τα κολλήσει! Έδωσα τότε την υπόσχεση, τόσο στον ίδιο όσο και στον εαυτό μου, ότι θα προσπαθήσω να τον συναντήσω το συντομότερο δυνατό στο εργαστήριό του και να κάνουμε μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Ικτίνος Σταθόπουλος είναι ένας εικαστικός καλλιτέχνης και Άνθρωπος τον οποίο πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει με λόγια. Η ευφράδειά του, η ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιεί, η επιλογή του να βγάζει προς τα έξω, με απλό και άμεσο τρόπο, τις πιο μύχιες και "αιρετικές" σκέψεις του για τις θρησκείες, τους πολιτικούς και την τέχνη του να μιμείται τη ζωγραφική των αρχαίων προγόνων μας, αφήνει άφωνο τον συνομιλητή του. Και αν, τύχη αγαθή, συμβαίνει να συμφωνείς με τις απόψεις του, τότε η ακρόαση και η συνομιλία μαζί του παίρνει διαστάσεις Πλατωνικής διδασκαλίας. Ο ίδιος πάντως μοιάζει να αδιαφορεί εντελώς για τα εγκεφαλικά που μπορεί να προκαλέσει σ' αυτόν που θα θελήσει να τον ακούσει, αν βεβαίως απέναντί του στέκεται ένας άνθρωπος με συμβατικό και υποταγμένο μυαλό.