Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Χορήγηση άδειας χειριστή μηχανοκίνητου αετού σε άτομο με αναπηρία στα κάτω άκρα.

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Βαγγέλης Κυράδης. Άτομο με ειδικές ικανότητες στο οποίο η Υ.Π.Α. χορήγησε άδεια χειριστή υ.π.α.μ. Υπέπεσε χθες στην αντίληψή μου ένα άρθρο που έχει δημοσιευτεί στο site http://www.onairnews.gr με τίτλο "Πήρε άδεια χειριστή για trike ο πρώτος Έλληνας με κινητικά προβλήματα" http://www.onairnews.gr/%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%93%CE%99%CE%A0%CE%AE%CF%81%CE%B5-%CE%B4%CE%AF%CF%80%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-trike-o-%CF%80%CF%81-21398 Πρόκειται για τον Βαγγέλη Κυράδη ο οποίος πήρε άδεια χειριστή trike (μηχανοκίνητος αετός - υ.π.α.μ.) αφού παρακολούθησε τα σχετικά μαθήματα στην Αερολέσχη "Δαίδαλος", που δραστηριοποιείται στο αεροδρόμιο του Μεσολλογίου με διευθυντή τον Βαγγέλη Αθανασόπουλο.

Θέλω να πω, κατ' αρχάς, ότι ο Βαγγέλης Κυράδης είναι αξιέπαινος που δεν το έβαλε κάτω, μετά το σοβαρό ατύχημα που είχε, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο των κάτω άκρων του. Θέλω όμως επίσης να πω ότι δεν είναι ο πρώτος Έλληνας που έχει κινητικά προβλήματα και πήρε άδεια πιλότου υπερελαφρών αεροσκαφών. Γνωρίζω τουλάχιστον άλλον έναν, τον Απόστολο Μαυροθαλασσίτη, ο οποίος, ενώ κινείται στην ξηρά με αναπηρικό καροτσάκι, μετά από ένα ατύχημα που είχε πετώντας σε διεθνή αγώνα με αλεξίπτωτο πλαγιάς, πιλοτάρει υπερελαφρύ αεροσκάφος από το 2010 : http://www.ribandsea.com/face/1428-apostolis-mavrothalassitis-enas-pilotos-me-perissevma-kardias

Το αναπηρικό καροτσάκι πάντα παρόν κατά την επιβίβαση και αποβίβαση.Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο αυτών πιλότων, μολονότι και οι δύο έχουν ένα κοινό. Έχουν στερηθεί τα κάτω άκρα τους και κινούνται με αναπηρικό καροτσάκι. Ποια είναι λοιπόν αυτή η διαφορά; Ο Αποστόλης δεν χρειάζεται τα κάτω άκρα του για να πιλοτάρει το αεροσκάφος του, αφού όλα τα χειριστήρια έχει προβλεφτεί να είναι στα χέρια. Ο Βαγγέλης όμως χρειάζεται οπωσδήποτε τα κάτω άκρα του για να κουμαντάρει το ποδοστήριο του trike και να αυξάνει συγχρόνως ή να ρίχνει τις στροφές του κινητήρα. Γεννάται λοιπόν το εύλογο ερώτημα : Πώς ξεπερνιέται αυτό το πρόβλημα; Πώς ευθυγραμμίζει ο Βαγγέλης το trike κατά την απογείωση και την προσγείωση; Πώς το στρίβει στην ξηρά; Θα δεχθώ ότι η αύξηση ή η μείωση των στροφών του κινητήρα μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός λεβιέ  (χειρόγκαζο) που θα τοποθετηθεί στο σασσί του trike στο ύψος των χεριών του πιλότου. Κι' εδώ ωστόσο υπάρχει ένα ερωτηματικό, καθώς η ταυτόχρονη χρήση του χειρόγκαζου και της μπάρας διακυβέρνησης δεν είναι μια εύκολη δουλειά.

Θέλω εδώ να διευκρινίσω ότι πετάω κι' εγώ με trike από το 1992 και με ιπτάμενο φουσκωτό από το 2007. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι έχει προβλεφτεί ειδική ράβδος επιμήκυνσης, η οποία θα βρίσκεται στο ύψος των χεριών του πιλότου, μέσω της οποίας θα δίδεται η ανάλογη εντολή στο ποδοστήριο για την ευθυγράμμιση του trike ή την στροφή του, τότε το ένα από τα δύο χέρια του πιλότου δεσμεύεται με αυτό τον χειρισμό την κρίσιμη στιγμή της απογείωσης και της προσγείωσης. Δείτε στο 5.50 του βίντεο πού είναι το αριστερό χέρι του Βαγγέλη :

Την ίδια όμως στιγμή πρέπει και τα δύο χέρια του πιλότου να βρίσκονται επάνω στη μπάρα που δίνει τις εντολές στο φτερό για την ασφαλή άνοδο, κάθοδο και στροφή του trike στον αέρα.

Η συνήθως δύσκολη, γραφειοκρατική και ευθυνόφοβη Υ.Π.Α. σ' αυτή την περίπτωση ήταν πολύ "ανοικτόμυαλη"...Το πρόβλημα αυτό, θα μπορούσε να πει κανείς ότι λύνεται, με προϋποθέσεις, εάν μαζί με τον Βαγγέλη πετάει ΠΑΝΤΟΤΕ και δεύτερο άτομο το οποίο θα ασχολείται αποκλειστικώς με την ευθυγράμμιση και την στροφή του trike κατά την τροχοδρόμηση, μέσω ενός δεύτερου ποδοστηρίου το οποίο θα τοποθετηθεί στο ύψος των ποδιών του, όπως αυτά που υπάρχουν στα trikes των εκπαιδευτών. Αυτό, βεβαίως, προϋποθέτει απόλυτη ταύτιση του δεύτερου αυτού ατόμου με τον κυβερνήτη του trike ή, στην καλύτερη περίπτωση, το άτομο αυτό να έχει πτυχίο εκπαιδευτή.

Το άρθρο μου αυτό έχει σκοπό να προβληματίσει αυτούς οι οποίοι ασχολούνται με τον υπέροχο κόσμο της αεροπλοίας και δεν αποβλέπει στην καταδίκη του Βαγγέλη Κυράδη, τον οποίον, επαναλαμβάνω, θαυμάζω για το κουράγιο του και την ανάγκη του να πετά. Το άρθρο μου αυτό έχει σκοπό να θέσει ερωτήματα προς τον εκπαιδευτή του, αλλά και τον εξεταστή αέρος, τους ιατρούς και τους υπευθύνους της Υ.Π.Α., οι οποίοι ήταν παρόντες στην εξέταση του Βαγγέλη. Πώς έκριναν ότι θα είναι ασφαλής όταν πετάει μόνος του; Ποιος εγγυάται για την σωματική ακεραιότητα και τη ζωή του σε μια, ο μη γένοιτο, ανατροπή του trike κατά την διάρκεια μιας αναγκαστικής προσγείωσης; Πώς είναι βέβαιοι ότι θα μπορεί ο συγκυβερνήτης του να χειρίζεται, αντ' αυτού, το ποδοστήριο;

Οι άνθρωποι της Υ.Π.Α. καταπίνουν πολλές φορές την κάμηλο και διϋλίζουν τον κώνωπα. "Ανησυχούν", ας πούμε, όταν πετάει ένα φουσκωτό σκάφος πάνω απ' τη θάλασσα και "ενδιαφέρονται" για την ασφάλεια του αρτιμελούς και έμπειρου πιλότου του, φοβούνται να χορηγήσουν την πρώτη άδεια εκπαίδευσης πιλότων σε έμπειρους χειριστές ιπτάμενων σκαφών, που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις, ενώ την ίδια στιγμή χορηγούν άδεια χειριστή trike σε άτομο που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα πόδια του...